Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2016/19866 Esas 2018/3087 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, almakta olduğu emeklilik aylığının yeniden hesaplanarak, fark aylığının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.
K A R A R
Dava, davacının Kurum’un yaşlılık aylığı bağlama oranında eksik hesaplama yaptığının tespiti ile daha fazla yaşlılık aylığı alması gerektiğinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulü ile "davacının 01/05/2010 tarihinden geçerli bağlanması gereken yaşlılık aylığı miktarının ek ödeme dahil 1.039,62 TL olduğunun tespitine" karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacının 27.04.2010 tarihli tahsis talebine istinaden 01.05.2010 tarihinden itibaren 506 sayılı Yasa kapsamında davacıya yaşlılık aylığı tahsis edildiği, davacının 11.09.1969-16.12.2004 tarihleri arasında 12695 günlük yurt dışı hizmet sürelerinin bulunduğu, toplam 12695 günlük hizmet süresine karşılık % 85 ve %80 aylık bağlama oranları ve 10.025 gösterge üzerinden davacıya 1.032,83 TL aylık bağlandığı, hükme esas alınan bilirkişi raporu ile “davacının 01/05/2010 tarihinden geçerli bağlanması gereken yaşlılık aylığı miktarının ek ödeme dahil 1.039,62 TL olduğu, hesap edilen aylık miktarı ile Kurum tarafından hesaplanan aylık miktarı arasında 1.039,62 TL-1.032,83 TL=6,79 TL lik fark bulunduğunun tespit edildiği”nin belirtildiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda davalı Kurumun aylık bağlama işlemindeki hatanın nereden kaynaklandığı hususunun açıkça belirtilmediği anlaşılmaktadır.
Yapılacak iş, davalı Kurumdan davacının yaşlılık aylığı hesaplamasına ilişkin ayrıntılı evrakları getirtmek, davalı Kurum işleminin irdelenmesiyle Kurum işleminde hata bulunup bulunmadığını, var ise; hatanın nereden kaynaklandığı ve yasal dayanaklarını açıkça gösteren denetime elverişli bilirkişi raporu almak, talep ve müktesep hak kuralları da gözönünde tutularak sonucuna göre Mahkemece bir karar vermekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yetersiz inceleme ve araştırma ile hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 22.03.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.