Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/11126 Esas 2019/4704 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/11126
Karar No: 2019/4704
Karar Tarihi: 25.03.2019

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/11126 Esas 2019/4704 Karar Sayılı İlamı

Özet:

13. Ceza Dairesi tarafından verilen bir hırsızlık suçundaki mahkumiyet kararı temyiz edilmiş ancak temyiz istemi reddedilmiştir. Kararda, sanığın iş yerinde dokunulmazlığını ihlal suçundan zamanaşımı süresi içerisinde işlem yapılması mümkün kabul edilmiştir. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı da gözetilerek, maddede öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Ancak, kararda bazı hukuki hatalar tespit edilerek hükmün bozulması kararlaştırılmıştır. Bu hatalar şunlardır:
1-Sanığın aynı suçu işleme kararı alarak teşebbüs ettiği fakat hırsızlık suçunun eksik unsurları gözetilmeden uygulama yapılarak eksik cezaya hükmedilmesi,
2-Hırsızlık suçuna konu olan bozuk paraların değerinin gözetilmemesi ve 5237 sayılı TCK'nın 145. maddesinin uygulanmaması,
3-TCK'nın sıralamasına uyulmaması,
4-Sanığın cezasının eksik tayin edilmesi.
Kararda geçen kanun maddeleri: TCK 168, 142/2-h, 142/1-a, 145, 61, 35, 43.

13. Ceza Dairesi 2018/11126 E. , 2019/4704 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık müdafiinin temyiz dilekçesinde mahkumiyet hükmüne hasren temyiz isteminde bulunduğu gözetilerek hırsızlık suçuna ilişkin yapılan incelemede:
Dosyada mevcut tutanaklar ile kroki karşısında, sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan zamanaşımı süresi içerisinde işlem yapılması olanaklı kabul edilmiştir.
TCK"nın 168. maddesinde düzenlenen etkin pişmanlık hükümlerinin tamamlanan suçlar açısından mümkün olması teşebbüs aşamasında kalan suçlarda uygulanma imkanı bulunmaması ve zincirleme suçlarda suç tarihinin son suçun işlendiği gün olması karşısında; tebliğnamedeki etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanmaması ve suç tarihinin eksik gösterilmesi nedenleriyle bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak,
1-Sanığın 23/09/2014 ve 24.09.2014 tarihlerinde gece vakti aynı suç işleme kararının icrası kapsamında okul binası içindeki kantinden hırsızlık yapmaya teşebbüs ettiği olayda sanığın eylemlerinin TCK"nın 142/2-h maddesinde unsurları belirtilen hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden sanık hakkında koşulları oluşmadığı halde aynı Kanunun 142/1-a maddesi ile uygulama yapılması suretiyle eksik cezaya hükmedilmesi,
2-Dosya içeriğinden hırsızlık suçuna konu bozuk paraların değerinin 64,85 TL olduğunun tespit edilmesi karşısında, sanık hakkında değer azlığı nedeniyle 5237 sayılı TCK’nun 145. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
3-TCK"nın 61. maddesindeki sıralamaya aykırı olarak TCK"nın 35. maddesinin aynı kanunun 43. maddesinden önce uygulanması,
4-Sanık hakkında müsnet hırsızlık suçundan neticeten 3 yıl 6 ay 5 gün hapis cezası yerine 2 yıl 18 ay 5 gün hapis cezası şeklinde eksik ceza tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye kısmen uygun olarak BOZULMASINA, CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca sanığın ceza miktarı yönünden kazanılmış hakkının korunmasına, 25.03.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.