Mahkumiyet - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/8195 Esas 2019/6241 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/8195
Karar No: 2019/6241
Karar Tarihi: 29.04.2019

Mahkumiyet - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/8195 Esas 2019/6241 Karar Sayılı İlamı

Özet:

An Asliye Ceza Mahkemesi convicted the defendant for theft. The verdict was appealed, and upon review, it was found that the court did not adequately provide reasoning for the decision. The decision was therefore overturned and the case was sent back for reconsideration. The relevant laws in this case are Article 141 and Articles 34, 230, and 289 of the Code of Criminal Procedure. The court must provide clear and sufficient reasoning for its decisions, including an explanation of the evidence used to reach the verdict and the legal elements of the crime committed.

17. Ceza Dairesi 2018/8195 E. , 2019/6241 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mahkumiyet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle,başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Anayasa"nın 141 ve 5271 sayılı CMK"nun 34, 230 ve 289 maddeleri uyarınca mahkeme kararlarının denetimine imkan verecek şekilde açık ve gerekçeli olması, gerekçe bölümünde mevcut delillerin tartışılması, değerlendirilmesi, reddedilen veya kanıtlama yönünden üstün tutulan delillerin neler olduğu ve nedenlerinin gösterilmesi, delillerle sonuç arasında bağ kurulması, bir başka deyişle eldeki delillerle neden bu sonuca varıldığının anlatılması gerektiği, tüm bunların ışığında ulaşılan kanaat, sanığın suç oluşturduğu kabul edilen eylemi, bunun yasal unsurları ve nitelendirmesi, uygulanacak kanun maddesi ve CMK’nun 230 maddesinde belirtilen diğer unsurların bulunması gerektiği gözetilmeden gerekçesiz yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’nin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 29.04.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.