Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2019/4307 Esas 2019/5491 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
20. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/4307
Karar No: 2019/5491
Karar Tarihi: 02.10.2019

Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2019/4307 Esas 2019/5491 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sulh Hukuk Mahkemesi'nde açılan kısıtlı adayı hakkında vesayet hukukuna ilişkin dava, bölge adliye mahkemeleri arasındaki yetki ve görev uyuşmazlığı nedeniyle bir süre devam etmiştir. Ancak Türk Medenî Kanununun ilgili maddeleri dikkate alındığında, kısıtlı adayın sürekli olarak kaldığı bakım evi yerleşim yeri olarak kabul edilmiştir. Bu nedenle uyuşmazlığın çözümü için yetki, kısıtlının yerleşim yerindeki vesayet dairelerine aittir. Sonuç olarak, davanın .... Mahkemesinde görülüp sonuçlandırılması kararlaştırılmıştır. Kararda, Türk Medenî Kanununun 19/1, 22, 411. maddeleri ve 5235 sayılı Kanunun 36/3. maddesi belirtilmiştir.
20. Hukuk Dairesi         2019/4307 E.  ,  2019/5491 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
    Kısıtlı adayı hakkında vesayet hukukuna ilişkin olarak açılan davada....Mahkemelerince ayrı ayrı yetkisizlik kararı verilmesi nedeni ile dosyada son karar bölge adliye mahkemelerinin faaliyete geçmesinden sonra verilmiş ise de iki farklı bölge adliye mahkemesinin yargı çevresinde kalan mahkemelerce karşılıklı olarak yetkisizlik kararı verildiğinden ve 5235 sayılı Kanunun 36/3. maddesi gereğince bölge adliye mahkemeleri hukuk dairelerinin görevi yargı çevresi içerisinde bulunan adlî yargı ilk derece hukuk mahkemeleri arasındaki yetki ve görev uyuşmazlıklarını çözmek olduğundan yargı yerinin belirlenmesi için gönderilen dosya içindeki tüm belgeler incelendi, gereği düşünüldü:
    KARAR
    Dava, 4721 sayılı TMK"nın 405. maddesi uyarınca vasi atanmasına ilişkindir.
    ....Mahkemesince kısıtlı adayının MERNİS adresinin “... olduğu gerekçesiyle yetkisizlik kararı verilmiştir.
    ... Mahkemesince kısıtlı adayının sürekli olarak... kaldığı gerekçesiyle yetkisizlik kararı verilmiştir.
    ...Mahkemesince kısıtlı adayının bakım evine girmeden önceki adresinin “.....” olduğu gerekçesiyle yetkisizlik kararı verilmiştir.
    Türk Medenî Kanununun 411. maddesine göre, “Vesayet işlerinde yetki, küçüğün veya kısıtlının yerleşim yerindeki vesayet dairelerine aittir.” Aynı Kanunun 19/1. maddesi uyarınca “Yerleşim yeri bir kimsenin sürekli kalma niyetiyle oturduğu yerdir.” Yine aynı Kanunun 22. maddesi uyarınca "Bir öğretim kurumuna devam etmek için bir yerde bulunma ya da eğitim, sağlık, bakım veya ceza kurumuna konulma, yeni yerleşim yeri edinme sonucunu doğurmaz.”
    Her ne kadar TMK’nın 22. maddesinde bakım kurumuna konulmanın yeni yerleşim yeri edinme sonucunu doğurmayacağı düzenlenmişse de; dosya kapsamından hafif düzeyde zeka işlev bozukluğu tanısı konulan, %55 oranında engelli ve ilgilenecek kimsesi olmayan kısıtlı adayının .... kaldığı ve bakım ve gözetiminin sürekli olarak bakımevinde gerçekleştirildiği ve dolayısıyla bakımevinde sürekli yerleşmek amacıyla bulunduğu anlaşıldığından uyuşmazlığın .... Mahkemesinde görülüp sonuçlandırılması gerekmektedir.
    SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; 6100 sayılı HMK’nın 21 ve 22. maddeleri ile 5235 sayılı Kanunun 36/3. maddesi gereğince ....Mahkemesinin YARGI YERİ OLARAK BELİRLENMESİNE 02/10/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.




    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.