Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2007/3351 Esas 2007/17249 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2007/3351
Karar No: 2007/17249

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2007/3351 Esas 2007/17249 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Boğazlıyan 1.Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi tarafından verilen bir karar temyiz edilmiştir. Davalı koca, eşini sürekli dövdüğü, istemediğini söylediği ve evden kovduğu için daha fazla kusurludur. Eşin müşterek haneye gitmek istemesi af niteliğinde değildir. Türk Medeni Kanunu'nun 174/1. maddesi gereği, boşanma yüzünden haleldar olan kusursuz veya daha az kusurlu tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceği belirtilmiştir. Mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile kusurları ve hakkaniyet ilkesi (MK.Md,4 BK.md.42 ve 44) dikkate alınarak davacı yararına uygun miktarda maddi tazminat verilmesi gerektiği kararlaştırılmıştır. Türk Medeni Kanunu'nun 174/2 maddesi gereği, boşanmaya sebebiyet vermiş olan olaylar yüzünden kişilik hakları saldırıya uğrayan tarafın, kusurlu olandan manevi tazminat isteyebileceği belirtilmiştir. Mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, tazminata esas olan fiilin ağırlığı ile hakkaniyet kuralları (TMK. 4 BK. 42,43,44,49) dikkate alınarak davacı yararına uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerektiği kararlaştırılmıştır. Davacı kadının boşanma yüzünden yoksulluğa düşeceği anlaşılmaktadır. Türk Medeni Kanunu'nun 175. maddesi koşulları oluştuğu için, davacı kadın yararına uygun miktarda yoksulluk nafakası tayini gerektiği kararlaştırılmıştır.

2. Hukuk Dairesi 2007/3351 E. , 2007/17249 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Boğazlıyan 1.Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
TARİHİ :30.11.2006
NUMARASI :Esas no:2006/162 Karar no:2006/581

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm tazminatlar ve nafakalar yönünden temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1-Eşini sürekli döven, istemediğini söyleyen ve evden kovan davalı koca daha fazla kusurludur. Davacı kadının çocuğu için müşterek haneye gitmek istemesi af niteliğinde değildir.
a-* Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi mevcut veya beklenen bir menfaati boşanma yüzünden haleldar olan kusursuz yada daha az kusurlu tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini, 186. maddesi, evi birlikte seçeceklerini , birliğin giderlerine güçleri oranlarında emek ve mal varlıkları ile katılacaklarını öngörmüştür. Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda maddi tazminat isteyen eşin diğerinden daha ziyade kusurlu olmadığı anlaşılmaktadır. Boşanma sonucu bu eş, en azından diğerinin maddi desteğini yitirmiştir. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile kusurları ve hakkaniyet ilkesi (MK.Md,4 BK.md.42 ve 44 ) dikkate alınarak * davacı yararına uygun miktarda maddi tazminat verilmelidir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
b-Türk Medeni Kanununun 174/2 maddesi, boşanmaya sebebiyet vermiş olan olaylar yüzünden kişilik hakları saldırıya uğrayan tarafın, kusurlu olandan manevi tazminat isteyebileceğini öngörmüştür. Toplanan delillerden evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda tazminat isteyen * davacının ağır yada eşit kusurlu olmadığı, bu olayların kişilik haklarına saldırı teşkil ettiği anlaşılmaktadır. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, tazminata esas olan fiilin ağırlığı ile hakkaniyet kuralları (TMK. 4 BK. 42,43,44,49) dikkate alınarak * davacı yararına uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
2-Toplanan delillerden davacı kadının boşanma yüzünden yoksulluğa düşeceği anlaşılmaktadır. Türk Medeni Kanununun 175. maddesi koşulları oluşmuştur. Davacı kadın yararına uygun miktarda yoksulluk nafakası tayini gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmamıştır.
S O N U Ç : Temyiz edilen hükmün 1/a,b ve 2. bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA temyiz peşin harcın yatırana geri verilmesine, iş bu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 10.12.2007 (pzt.)