Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 15.30 sıralarında sanık sürücü ..."ın idaresindeki otomobille cadde vasfındaki, iki şeritli ve iki yönlü yoldan seyirle giriş yaptığı kontrolsüz dört yönlü kavşak üzerinde, sol tarafından doğru aynı kavşağa giriş yapan mağdur ..."in idaresindeki otomobile çarpması neticesinde iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmasına tali kusurlu olarak sebebiyet verdiği olaya ilişkin;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın eksik inceleme ile hüküm kurulduğuna, hükmün açıklanmasının geri bırakılması gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 07/09/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.