Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 22/3, 62/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki araç ile olaydan yaklaşık 4 saat sonra yapılan ölçümde, 0.55 promil alkollü olarak, gündüz vakti, meskun mahal dışında, direksiyon hakimiyetini kaybederek takla attığı, araç içinde yolcu olarak bulunan ...’ın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde, ...’ın ise kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda; basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanan ...’ın soruşturma ve kovuşturma aşamasında sanıktan şikayetçi olmadığı, nitelikli şekilde yaralanan ve soruşturma aşamasında şikayetçi olmayan ...’ın 05.10.2015 tarihli talimat duruşmasında sanıktan şikayetçi olduğunu beyan ettiği, TCK"nın 89/5. maddesine göre, bilinçli taksirle yaralama suçunun soruşturulmasının ve kovuşturulmasının, aynı Kanunun 89/1. maddesindeki yaralanma hali hariç olmak üzere şikayete tabi olmadığı, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 73/1-2. maddesinde yer alan "Soruşturulması ve kovuşturulması şikayete bağlı olan suç hakkında yetkili kimse altı ay içinde şikayette bulunmadığı takdirde soruşturma ve kovuşturma yapılamaz.” hükmü karşısında, şikayete tabi olmayan mağdur ...’in nitelikli yaralanması nedeni ile 6 aylık şikayet süresi aranmayacağından, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafiinin bilinçli taksir koşullarının oluşmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Mağdur ...’ın şikayetçi olmadığını beyan etmesi karşısında, sadece mağdur ...’ın nitelikli yaralanması sebebiyle sanık hakkında TCK"nın 89/1, 22/3, 89/2-b maddeleri gereği mahkumiyet hükmü kurulması gerektiği gözetilmeksizin, suç vasfında yanılgıya düşülerek, TCK"nın 89/4. maddesi gereğince mahkumiyet kararı verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 07.09.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.