Hırsızlık - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/3795 Esas 2015/4144 Karar Sayılı İlamı

22. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/3795
Karar No: 2015/4144
Karar Tarihi: 17.09.2015

Hırsızlık - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/3795 Esas 2015/4144 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, hırsızlık suçundan sanığı mahkum etmiştir. Temyiz sonucu görüşülen dosyada, sanığın cezasının süresi ve niteliği ile suç tarihine göre karar verilmiştir. Ancak sanık hakkında velayet ve kayyımlık yetkilerinden yoksunluğun sürecine dair hesaplamanın yanlış yapıldığı ve tekerrür hükmünün infaz rejimine uygun şekilde uygulanmadığı tespit edilmiştir. Bu nedenlerden dolayı karar BOZULMUŞ ve sanık hakkında daha önce verilen cezanın infaz rejimi kararlaştırılarak uygulanması ve infaz sonrası denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri olarak TCK'nın 53/1-(c) ve 58/7. Maddeleri ile 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı hakkındaki Kanunun 108/2. Maddeleri yer almaktadır.

22. Ceza Dairesi 2015/3795 E. , 2015/4144 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, kararın nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun, kendi altsoyu açısından koşullu salıverme tarihine; kendi altsoyu dışındaki kişiler yönünden ise, cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar süreceğinin gözetilmemesi,
2- Sanık hakkında TCK’nın 58/7. ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı hakkındaki Kanunun 108/2. maddeleri uyarınca tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamayacağının anlaşılması karşısında; sanığın adli sicil kaydına göre en ağır cezayı gerektiren mahkumiyetinin tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden, birden fazla ilamın tekerrüre esas alınması suretiyle infazda duraksamaya neden olunması,
Bozmayı gerektirmiş sanık ..."ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığıyla CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından; 5237 sayılı TCK"nın 53/1. ve 58. maddelerinin uygulanmasına ilişkin bölümler tümden çıkarılarak yerine sırasıyla “Kasten işlemiş olduğu suçtan hapis cezasıyla mahkûmiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK"nun 53/1. maddesinin “a,b,c,d,e” bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca, cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu
salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına,” ve " ... Asliye Ceza Mahkemesi’nin 20.09.2007 tarih ve 2007/308 Esas- 2007/419 Karar sayılı ve 20.03.2009 tarihinde infaz edilen hükümlülüğe dair ilamın tekerrüre esas olduğu anlaşılmakla, sanık hakkında hükmolunan cezanın 5237 sayılı TCK"nın 58/6-7. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, infazdan sonra sanık hakkında denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" karar verilmesi suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.09.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.