MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Kayseri 3. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 11/10/2017 tarih ve 2015/441 E- 2017/481 K. sayılı kararın davalı şirket vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesince verilen 06/06/2018 tarih ve 2018/14 E- 2018/667 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı şirket vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin mobilya sektöründe faaliyet gösterdiğini, müvekkilinin endüstriyel tasarım haklarına vaki tecavüz nedeniyle davalı şirket aleyhine açılan tazminat davasının Kayseri 3. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2014/413 esas dosyasında derdest olduğunu, davalı şirketin 2015-04014 sayılı endüstriyel tasarım tescil belgesini almış ise de bu tasarım belgesine konu ürünlerden 4.1 / 8.1 / 9.1 sıra nolu tasarımların 554 sayılı KHK’nın 5, 6 ve 7. maddelerine istinaden yenilik vasfına haiz olmadığını, ayırt edici niteliği bulunmadığını ileri sürerek, davalıya ait 2015-04014 sayılı ve 4.1 / 8.1 / 9.1 sıra nolu tasarımların hükümsüzlüğüne iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı şirket vekili, yetkili mahkemenin Ankara mahkemeleri olduğunu, dava konusu tasarımların yenilik ve ayırt edicilik özelliğini haiz olduğunu, üretilen ürünlerin benzer olmasına ve ayırt edici özellik taşımamasına rağmen tescil belgesi verilmesi karşısında, müvekkilinin herhangi bir kastı ve kusurunun bulunmadığını, dolayısıyla davanın kabulü durumunda dahi müvekkili aleyhine vekalet ücreti ve yargılama giderine hükmedilmemesi gerektiğini savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davalı tarafın 2014/04014-9 sıra numaralı tasarımının, davacı tarafa ait 2010/02599-1, 3 sıra numaralı tasarımları karşısında, davalı tarafın 2014/04014-4, 8 sıra numaralı tasarımlarının, davacı tarafa ait 2010/02599-4 sıra sayılı tasarımı karşısında, davalı tarafın 2014/04014-4, 8 sıra numaralı tasarımlarının, dava dışı resen incelenen 2013/04948-5 sıra numaralı tasarımı karşısında yeni ve ayırt edici olmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, davalıya ait 2014/04014-4.1, 8.1, 9.1 sıra numaralı tasarımın hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmiştir.
Karara karşı, davalı şirket vekili, istinaf başvurusunda bulunmuştur.
İstinaf mahkemesince idda, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı ve her iki tarafın ticaret merkezinin de Kayseri"de olması karşısında, ilk derece mahkemesinin yetkili bulunduğu, davalıya ait 2014/04014-4.1, 8.1, 9.1 sıra numaralı tasarımların yeni ve ayırt edici olmadığının, mahkemece yaptırılan uzman bilirkişi incelemesi sonucunda tespit edilmiş olduğu anlaşılmakla mahkemece verilen kararda bir isabetsizlik bulunmadığı gerekçeleriyle, HMK 353/1.b.1.maddesi uyarınca davalı şirket vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davalı şirket vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı şirket vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı şirketten alınmasına, 23/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.