MAHKEMESİ : İZMİR BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Milas 2. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 27/12/2017 tarih ve 2017/27 E- 2017/562 K. sayılı kararın davalı ... vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi"nce verilen 13/07/2018 tarih ve 2018/1005 E- 2018/870 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı ... vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili ile davalı ..., tarafların babası ... ve anneleri Melahat Yüksel"in ortakları oldukları davalı şirketin temsil yetkisinin müvekkili, davalı ... ve diğer şirket ortağı ..."e ait olduğunu, şirketin her işleminin bu üç ortağın imzası ile yapılabildiğini, şirketin kasasında yeterli miktarda para olmasına rağmen şirket ortaklarına kâr dağıtımı yapılması talebinin davalı ... tarafından reddedildiğini, müvekkilinin ve şirketin diğer ortaklarının kâr dağıtımı yapılması yönünde aldıkları kararın şirket karar defterine işlenemediği için geçerlilik kazanamadığını ileri sürerek, tedbiren şirket karar defterinin davalı ..."den alınarak genel kurulun yapılmasını sağlamak, davalı ortak dışında kalan diğer ortakların aldıkları kararların şirket karar defterine geçirilmesini sağlamak ve hissedarlar arasında kâr dağıtımını gerçekleştirmek için kayyım tayinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı ... vekili, davacının iddialarının gerçeği yansıtmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; yargılama sırasında 06.11.2017 tarihinde oybirliği ile şirket kâr paylarının ortaklara dağıtılması yönünde karar alındığı, 21.11.2017 tarihinde de kâr paylarının ortakların hesabına yatırıldığı, bu nedenle davanın konusuz kaldığı, davalı tarafın davaya sebebiyet verdiği gerekçesiyle davanın konusuz kalması nedeniyle karar verilmesine yer olmadığına, tayin olunan vekalet ücretinin davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya ödenmesine karar verilmiştir.
Karara karşı, davalı ... vekili, istinaf başvurusunda bulunmuştur.
İstinaf mahkemesince idda, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, yargılama sırasında 06.11.2017 tarihinde oybirliği ile alınan karar gereği şirket kâr paylarının ortaklara dağıtılması yönünde karar alındığı ve kâr paylarının ortakların hesabına yatırıldığı, bu nedenle davacının kayyım atanmasına ilişkin isteminin kabulünü gerektiren durumun ortadan kalkmış olduğu, davacının dava açmakta haklı olup davalının hukuken koruma altında olmayan eylem ve davranışları nedeniyle işbu davanın açılmasına sebebiyet verdiğinden, davalılar aleyhine vekalet ücretine hükmedilmesi usul ve yasa ile somut olayın özelliklerine uygun bulunduğundan mahkemece verilen kararda bir isabetsizlik bulunmadığı gerekçeleriyle, HMK 353/1.b.1. maddesi uyarınca davalı ... vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davalı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı ... vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı ..."den alınmasına, 23/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.