Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/7044 Esas 2014/7405 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Manisa 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 13/12/2012
NUMARASI : 2011/985-2012/1085

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin yıllık izin ücreti alacağının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davacıya yıllık izin sürelerinin kullandırıldığını ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının yıllık izin ücreti alacağına hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
Somut olayda, dosyaya sunulan, işveren yetkililerince hazırlanmış puantaj kayıtlarında, davacının 02.08.2004-11.08.2004 tarihleri ile 18.07.2006-21.07.2006 tarihleri arasında yıllık izin hakkını kullandığı belirtilmiştir. Sözkonusu kullandırıldığı belirtilen yıllık izin süreleri, ait olunan aya ilişkin ücret bordrosunda gösterilmiştir. Ayrıca ilgili dönem yürürlükteki toplu iş sözleşmesi uyarınca, yıllık izin süresi kullanan işçiye ödenmesi gerekli izin harçlığı da ilgili bordrolarda tahakkuk ettirilmiştir. Açıklanan işyeri kayıtları birbirini doğrulamakta olup, davacının anılan tarihlerde yıllık izin hakkını kullandığının kabul edilmesi gerekirken, bu sürelerin nazara alınmaması hatalıdır.
Diğer taraftan, davalı vekilince, "her türlü yasal delil" ifadesiyle yemin deliline de dayanılmış olup, mahkemece davalı vekiline, yemin teklif etme hakkı bulunduğunun hatırlatılmaması da hatalı olmuştur.
Yukarıda yazılı sebeplerden, eksik inceleme ve hatalı değerlendirmeyle karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 08.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.