MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 01/06/2017 tarih ve 2016/397 E- 2017/216 K.sayılı kararın davalı TPMK vekili ile davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine , istinaf isteminin esastan reddine-kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 31/05/2018 tarih ve 2017/1710 E- 2018/646 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı kurum vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin 2016/01937 sayılı 41. sınıf mal ve hizmetleri kapsayan “NEFES” ibareli marka başvurusunun 2007/36689 sayılı "NEFES+Şekil" ibareli markaya dayalı olarak 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesi uyarınca reddedildiğini, anılan karara karşı yapılan itirazın YİDK kararıyla reddedildiğini, müvekkilinin 2006 yılından bu yana eğlence sektöründe "NEFES" ismiyle tanındığını, eğlence, konser hizmetleri ve ürün satışı yaptığını, tanınmış marka olduğunu, redde mesnet marka ile müvekkili markasının farklı bulunduğunu, müvekkilinin söz konusu ibare üzerinde önceki tarihli marka tescilinden doğan müktesep hakkının olduğunu, davalının adına tescilli markayı kullanmadığını ileri sürerek YİDK"in 2016-M-4183 sayılı kararının iptalini, davalı adına tescilli 2007/36689 sayılı markanın kullanmama nedeniyle iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı kurum vekili; kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili:müvekkilinin adına tescilli 2007/36689 sayılı markasını aktif biçimde kullandığını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; dava konusu başvurunun kapsamında bulunan hizmetlerle redde mesnet markanın kapsamındakilerin benzer olduğu ancak marka işaretleri arasında 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesi anlamında ayniyet veya ayırt edilemeyecek derecede benzerliğin bulunmadığı, davacının 2005/040720 sayılı markasının 43. sınıf hizmetleri kapsadığından anılan markanın dava konusu başvuru yönünden davacıya müktesep hak sağlamadığı, eldeki davanın mutlak red nedenine dayalı YİDK kararın iptaline ilişkin olması nedeni ile redde mesnet gösterilen marka sahiplerine husumet yöneltilemeyeceği, marka hükümsüzlüğüne yönelik istem bakımından ise 556 sayılı KHK"nın 42/1-c maddesinin Anayasa Mahkemesi"nin 09.04.2014 gün ve E.2013/147, K.2014/75 sayılı kararıyla iptal edildiği, aynı KHK"nın 14.maddesinin ise Anayasa Mahkemesinin 14.12.2016 gün ve E.2016/148, K.2016/189 sayılı kararıyla iptal olunduğu, marka ile ilgili ülkemizin katılmış olduğu uluslararası sözleşmelerde kullanma yükümlülüğü getiren doğrudan uygulanabilecek bir hükmün olmadığı gerekçesiyle YİDK kararının iptal talebi yönünden davalı şirket hakkındaki davanın husumet nedeniyle reddine, davalı kurum yönünden kabulü ile YİDK"in 2016-M-8143 sayılı kararının iptaline, davalının 2007/36689 sayılı "NEFES+Şekil" ibareli markasının iptal talebinin reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili ve davalı kurum vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; YİDK kararının iptaline ilişkin talep bakımından davalı şirkete husumetin yöneltilmediği, davalı şirkete marka iptaline ilişkin istem bakımından husumet yöneltildiğinin kabul edilmesi gerektiği gerekçesiyle davalı kurum vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine, davacı vekilinin istinaf başvurusunun kabulüne, ilk derece mahkemesinin kararının kaldırılarak YİDK kararının iptaline ilişkin talep yönünden açılan davanın kabulüne, davalı şirkete ait markanın iptal talebi yönünden açılan davanın reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davalı kurum vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 23/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.