Kullanmak için uyuşturucu ve uyarıcı kabul etmek veya bulundurmak - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/4562 Esas 2018/1010 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu ve uyarıcı kabul etmek veya bulundurmak
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanığın yokluğunda verilen 07/03/2011 tarihli 2010/397 esas ve 2011/207 karar sayılı “tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin” uygulanmasına ilişkin kararın, yakalama emri ile alınan savunmasında bildirdiği, Edirne ilinde askerlik görevini yaptığı adres yerine, daha önce duruşmada bildirdiği adreste amcasına 06/04/2011 tarihinde tebliğ edildiği, dolayısıyla bu kararın usulüne uygun olarak tebliğ edilmediği anlaşıldığından kararın kesinleşmediği, buna bağlı olarak Mahkemenin daha sonra yapmış olduğu işlemlerin hukuki geçerliliğinin bulunmadığı anlaşıldığından, sanığın 10/05/2012 tarihli temyiz başvurusunun 07/03/2011 tarihli 2010/397 esas ve 2011/207 karar sayılı tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına ilişkin karara yönelik itiraz dilekçesi niteliğinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 20.03.2012 tarihli ve 2011/785-2012/101 sayılı kararında açıklandığı üzere; “kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma” suçundan dolayı, TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı Kanunla eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, bu suçla ilgili olarak kararın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 20/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.