MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 21/04/2014 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 15/01/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi taraflar vekilince süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız el koyma nedenine dayalı maddi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; davacıya ait küçükbaş hayvanlara kaçak olduğu gerekçesiyle kolluk güçlerince el konulduğunu, açılan kamu davasında ... Asliye Ceza Mahkemesinin 2000/176 esas ve 2004/289 karar sayılı ilamı ile davacının beraatine ve yedieminde bulunan hayvanların sanık davacıya iadesine karar verildiğini, kararın kesinleşmesine rağmen iadenin gerçekleşmediğini belirterek, fiili el koyma tarihinden itibaren senelik doğurma, çoğalma, yün, süt gibi beklenen kar oranları ile müsadereden dolayı zayi olan toplam hayvan sayısı da hesaplanarak oluşan zararın tazmini isteminde bulunmuştur.
Davalı idare vekili; el koyma nedeniyle davacının bir zararı oluşmadığını belirterek, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
a)Davacı sanık olarak yargılandığı ceza dosyasının 11/12/2000 tarihli celsesinde, davaya konu koyunların ikinci yakalanışı olduğunu, daha önce de ağabeyi Fahri Güngör"ün evinde koyunların yakalandığını ancak bunu önceki ifadelerinde açıklamadığını belirtmiştir. Ceza dosyası içerisine alınan Hakkari Ağır Ceza Mahkemesinin 05/06/2001 gün, 2000/191 esas ve 2001/89 karar sayılı ilamının incelenmesinden; dosya sanıklarından Fahri Güngör"ün suça konu küçükbaş hayvanların kendisine ait olduğunu, Bekir Kaya ve Hano Kaya"dan aldığını beyan ettiği, mahkemenin de sanığın beraati ile yediemin Kemal Özkoyuncu da bulunan küçükbaş hayvanların karar kesinleştiğinde Fahri Güngör"e iadesine karar verdiği ve kararın Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 22/04/2003 gün, 2001/15408 esas, 2003/1599 karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleştiği anlaşılmaktadır. Şu halde mahkemece, davaya konu 89 adet koyunun dava dışı Fahri Güngör"e teslim edilip edilmediği, aynı koyunlarla ilgili olarak Fahri Güngör tarafından da tazminat davası açılıp açılmadığı, koyunların mülkiyetinin kime ait olduğu ayrıntılı şekilde araştırılıp sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.

b)Davacının sanık olarak yargılandığı ... Asliye Ceza Mahkemesinin 2000/176 esas ve 2004/289 karar sayılı dosyası kapsamından sanık davacının delil yetersizliğinden beraatine ve 89 adet küçük baş hayvanın sanık ..."e iadesine karar verildiği, kararın yasal süresi içinde temyiz edilmediği ve 11/01/2005 tarihinde kesinleştiği, kesinleştirme işlemini takiben ceza mahkemesince ... Cumhuriyet Başsavcılığına yediemin Alaattin Dündar"da bulunan 89 adet küçükbaş hayvanın sanık ..."e iadesinin temini istemli müzekkere yazıldığı anlaşılmaktadır. Bu durumda; mahkemece, davacıya iadenin gerçekleşip gerçekleşmediği ilgili birimlerden sorularak kapsamlıca araştırılmadan, şayet teslimat gerçekleşmemişse yediemin hakkında muhafaza görevini kötüye kullanmadan dolayı kamu davası açılıp açılmadığı da araştırılmadan eksik inceleme ile hüküm kurulması doğru olmamış, bu durum kararın bozulmasını gerektirmiştir.
c)Yukarıdaki bentlerde açıklandığı şekilde mülkiyet ve teslimata dair usulünce kapsamlı bir araştırma yapıldıktan sonra davaya konu küçükbaş hayvanların davacıya ait olduğu ve kendisine teslimat yapılmadığı anlaşıldığı takdirde zarar kapsamının tespit edilmesi gerekmektedir. Bunun için de öncelikle koyunların el koyma tarihindeki değerleri belirlenmelidir.
Ayrıca, ceza dosyası içerisinde bulunan 04/09/2000 tarihli el koyma zaptı ve diğer belgelerin incelenmesinden hayvanların olay anında arazide başıboş dolaştıkları, başlarında çoban ya da sahiplerinin bulunmadığı anlaşılmakta olup, el koyma anında sürünün başında bulunmayan ve bu iş için birini görevlendirmeyen, ilk aşamada el konulan hayvanlara ait menşei şehadetnamesini de ibraz edemeyen, beraat ve iade kararının 11/01/2005 tarihinde kesinleşmesine rağmen aradan uzunca bir zaman geçtikten sonra 21/04/2014 tarihinde eldeki davayı açan davacının da zararın oluşması ve artmasında müterafik (bölüşük) kusuru olduğu açıktır. Şu halde, hükmedilecek tazminat miktarından BK. 42, 43 ve 44 maddeleri gereğince uygun miktarda indirim yapılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken bu konuda değerlendirme yapılmaması doğru olmamış, bu durum kararın bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (a,b,c) bentlerinde açıklanan nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, bozma nedenine göre tarafların diğer temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına 04/06/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.