Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2016/7593 Esas 2018/7962 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanıklar hakkında katılana faiz karşılığı ödünç para vermek suretiyle tefecilik suçunu işledikleri iddiasıyla kamu davası açılmış ve atılı suçtan mahkumiyetlerine karar verilmiş ise de; TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin gerektiği, katılanın iddiasının sanık ..."den aldığı 1.000 TL ödünç paraya karşılık imzaladığı aynı tutardaki senede ilişkin borç gününde ödendiği halde, sanıkların fikir ve eylem birliği içerisinde senet üzerinde 1.000 rakamının sol önüne "1" rakamını yazarak senedi 11.000 TL bedelli hale dönüştürdüklerine yönelik olduğu, söz konusu şikayetiyle ilgili olarak Manisa 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/269 Esas, 2012/136 Karar sayılı dosyasında sanıkların resmi belgede sahtecilik ve nitelikli dolandırıcılık suçlarından mahkumiyetlerine karar verildiği ve hükmün Yargıtay 15. Ceza Dairesince onanarak kesinleştiği, katılanın soruşturma aşamasında almış olduğu borca karşılık kararlaştırılmış bir faizden bahsetmediği ve 10/01/2012 tarihli kolluk raporuna göre de tefecilik yaptıklarına ilişkin somut bir bilgiye rastlanılmadığının belirtilmesi karşısında, sanıkların yüklenen tefecilik suçundan mahkumiyetlerine yeterli, somut, tarafsız, bilimsel ve her türlü şüpheden uzak, kesin, inandırıcı ve yeterli delil bulunmadığı gözetilmeden beraatleri yerine yazılı şekilde mahkumiyetlerine karar verilmesi,
Kabule göre de;
Adli para cezalarının taksitlendirilmesine ilişkin TCK"nın 52/4. maddesi uyarınca belirlenecek taksit miktarının dörtten az olamayacağı gözetilmeden hükümde sanıklardan birer ay ara ile iki eşit taksitte alınmasına karar verilmesi,
Sabıkasız olup, duruşma tutanaklarına yansımış olumsuz halleri bulunmadığı anlaşılan sanıklar hakkında yasal ve yeterli olmayan gerekçelerle TCK"nın 62. maddesinin uygulanmaması,Anayasa Mahkemesinin TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararının değerlendirilmesi lüzumu,
Kanuna aykırı, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23/10/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.