Basit Yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/16633 Esas 2020/920 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/16633
Karar No: 2020/920
Karar Tarihi: 15.01.2020

Basit Yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/16633 Esas 2020/920 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında müştekiye yönelik silahla kasten yaralama suçundan verilen karara ilişkin temyiz sebepleri reddedilmiştir. Ancak sanık hakkında müşteki ve diğer sanığa yönelik kasten yaralama suçlarından verilen kararlar bozulmuştur. Gerekçeleri şöyledir: hüküm fıkrasında çelişkiye yol açılacak şekilde TCK'nin 62. maddesinden indirim yapılmamıştır, sonuç para cezaları için TCK'nin 52/2. maddesi uyarınca yapılan uygulamada gün sayıları hatalı yazılmıştır ve adli para cezalarının ödenmemesi halinde hapis cezasına çevrileceğine hükmedilmiştir ki bu yeni uygulamaya aykırıdır.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptali ve infaz aşamasında dikkate alınması
- 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 106/3. maddesi: adli para cezalarının ödenmemesi halinde hapis cezasına çevrilemeyeceği, alternatif yaptırımların uygulanması gerektiği

3. Ceza Dairesi 2019/16633 E. , 2020/920 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Basit Yaralama
HÜKÜMLER: Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında müşteki sanık ..."ye yönelik silahla kasten yaralama suçundan verilen karara ilişkin temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
a) Mükerrir olan sanık hakkında, tekerrüre esas alınan ilam gösterilmemiş ise de; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 12.02.2013 tarih, 2012/13-1438 Esas - 2013/53 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden, bu hususlar bozma nedeni olarak görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
2) Sanık ... hakkında müşteki Nezahat"e ve müşteki sanık ..."ye yönelik kasten yaralama suçlarından verilen kararlara ilişkin temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
a) Gerekçeli karar içeriğinde sanık hakkında TCK"nin 62. maddesi uyarınca (1/6) oranında indirim yapıldığının belirtilmesine rağmen hüküm fıkrasında anılan maddeden indirim yapılmayarak çelişkiye yol açılması,
b) Sanık hakkında sonuç para cezaları için TCK"nin 52/2. maddesi uyarınca uygulama yapılırken, sonuç gün sayılarının 225 gün olarak hatalı yazılmış olması,
c) Sanık hakkında hükmedilen adli para cezalarının ödenmemesi halinde hapis cezasına çevrileceğine hükmedilmesi, 18/6/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun"un 106/3. maddesindeki yeni uygulamaya aykırı olması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 15.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.