MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Nafaka-Maddi-Manevi Tazminat

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından, tazminatların miktarları ile yoksulluk nafakası talebinin reddi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemece verilen ilk hüküm taraflarca temyiz edilmiş, Dairemizin 27.03.2017 tarih 2015/24932 esas, 2017/3349 karar sayılı ilamı ile, davalı erkeğin ağır kusurlu olduğu gerekçesiyle davacı kadın yararına uygun miktarda maddi ve manevi tazminata hükmedilmesi ve kadının sürekli gelir getiren bir işte çalışıp çalışmadığının, üzerine kayıtlı taşınmazlardaki hisse değer ve varsa gelirlerinin tespit edilerek boşanma sebebiyle yoksulluğa düşüp düşmeyeceğinin araştırılması ve sonucu uyarınca yoksulluk nafakası talebi hakkında hüküm tesis edilmesi gerektiği yönünden bozulmuştur. Mahkemece bozma ilamına uyulmasına karar verilerek, davacı kadının yaşlılık aylığı aldığından bahisle yoksulluk nafakası talebi reddedilmiş ve davacı kadın yararına 5.000 TL maddi ve 3.000 TL manevi tazminata hükmedilmiştir.
1-Davacı kadın adına kayıtlı bulunan hisseli taşınmazlarının davacı kadın tarafından dava devam ederken 27.06.2014 tarihinde 8.500 TL"ye satıldığı, kadına ait taşınmaz kaydının olmadığı, yine kadına ait hizmet döküm cetvelinden kadının en son 2014 yılının 2. ayında 642,00 TL aldığı anlaşılmış ise de, kadın yurtdışma çalışması nedeniyle bağlanan aylığın, eksik prim borcunu ödeyemediğinden bahisle kesildiği beyanı karşısında, davacı kadının emekli maaşı almaya devam edip etmediği, alıyor ise almış olduğu emekli maaşının ne kadar olduğu, aldığı maaşın kendisini yoksulluktan kurtarıp kurtarmayacağı hususları araştırılarak, sonucuna göre yoksulluk nafakası konusunda karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde eksik inceleme ile davacı kadının yoksulluk nafakası talebinin reddi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 1. ve 2. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.14.01.2019 (Pzt.)