2. Ceza Dairesi Esas No: 2019/66 Karar No: 2019/1990 Karar Tarihi: 06.02.2019
Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/66 Esas 2019/1990 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan mahkumiyet kararı verilmiştir. Dosyanın incelenmesinin ardından, suça sürüklenen çocuğun zorunlu müdafi atanmasına gerek olmadığı belirtilmiş ve müdafiinin temyiz istemi reddedilmiştir. Ayrıca, diğer sanıklar hakkında verilen hükümlerin de temyiz istemleri reddedilmiştir. Kararda, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kanun maddesi, kişilerin bazı haklarından geçici veya sürekli olarak yoksun bırakılabileceği durumları düzenlemektedir.
2. Ceza Dairesi 2019/66 E. , 2019/1990 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Hırsızlık HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü; I- Suça sürüklenen çocuk ... müdafiinin temyiz istemi hakkında yapılan incelemede; Suça sürüklenen çocuk ..."nın bozmadan önce 06/10/2011 tarihli duruşmada alınan ifadesinde, müdafi istemediğini belirttiği gibi, 18 yaşını doldurmuş olması nedeniyle zorunlu müdafi atanmasının da gerekli olmadığı halde, bozmadan sonra mahkemece suça sürüklenen çocuğun soruşturma aşamasında alınan ifadesi sırasında hazır bulunan müdafii Av. ..."ın duruşmaya davet edildiği, müdafiinin yüzüne karşı tefhim edilen 26/11/2015 tarihli karar, müdafii tarafından temyiz edilmiş ise de, anılan müdafinin suça sürüklenen çocuk ... hakkında verilen mahkumiyet hükmünü temyize yetkisi bulunmadığı ve suça sürüklenen çocuk ..."ya gerekçeli hükmün 20/12/2018 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğine rağmen kararın suça sürüklenen çocuk tarafından temyiz edilmediği de nazara alındığında, temyize hakkı olmayan Av. ..."ın temyiz isteminin 1412 sayılı Kanun’un 317. maddesi gereğince isteme aykırı olarak REDDİNE, II- Sanıklar ..., ... ve ... hakkında kurulan hükümlere ilişkin temyiz istemlerinin incelenmesinde; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Bozma üzerine yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 06/02/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.