KARAR

Hakaret ve kasten yaralama suçlarından sanık ..."nin, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 125/1, 29, 62 ve 52/2. maddeleri uyarınca 1.500,00 Türk Lirası ve 1.100,00 Türk Lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmasına dair Şanlıurfa 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/04/2017 tarihli ve 2016/354 esas, 2017/268 sayılı kararının Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 10/12/2018 tarih ve 2018/98565 sayılı tebliğnamesiyle dava dosyası Dairemize gönderilmekle incelendi:
İstem yazısında; “Şanlıurfa 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/04/2017 tarihli ve 2016/354 esas, 2017/268 sayılı kesin nitelikteki kararından sonra verilen, anılan Mahkemenin 12/09/2018 tarihli ve 2017/1086 esas, 2018/467 sayılı ek kararının hukukî değerden yoksun olduğu düşünülerek yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre; Şanlıurfa 3. Asliye Ceza Mahkemesince sanık hakkında kasten yaralama ve hakaret suçlarından mahkûmiyet kararı verilmiş ise de; kasten yaralama ve hakaret suçlarının karar tarihi itibari ile uzlaşma hükümlerine bağlı bulunması karşısında, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253 ve 254. maddelerinde 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’la yapılan değişiklik de nazara alınarak, dosyasının uzlaştırma bürosuna gönderilerek uzlaştırma işlemlerinin yapılması gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
Hukuki Nitelendirme
5271 sayılı CMK"nın 254/1. maddesinde; “Kamu davası açıldıktan sonra kovuşturma konusu suçun uzlaşma kapsamında olduğunun anlaşılması halinde, kovuşturma dosyası, uzlaştırma işlemlerinin  253. maddede belirtilen esas ve usûle göre yerine getirilmesi için uzlaştırma bürosuna gönderilir.” hükmüne yer verilmiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22/01/2013 tarih ve 2012/6-1142 esas, 2013/17 sayılı kararında da belirtildiği üzere, uzlaştırmanın asıl olarak soruşturma safhasında yapılması gerektiği, kovuşturma aşamasında uzlaşma hükümlerinin uygulanmasının ise istisnai olarak "suçun uzlaşma kapsamında olduğunun ilk defa duruşmada anlaşılması halinde" mümkün olduğu, başka bir anlatımla, soruşturma aşamasında usulüne uygun olarak uzlaştırma teklif edilmesine rağmen taraflarca kabul edilmemiş olması nedeniyle uzlaşma gerçekleşmemiş ise kovuşturma aşamasında artık uzlaştırma işlemi yapılamayacaktır.
Somut olayda, suç tarihi itibariyle, TCK’nın 106/1. maddesinin ilk cümlesinde düzenlenen tehdit suçuyla birlikte işlenen hakaret ve yaralama suçlarının uzlaşma kapsamında olmadığı, sanık hakkında 106/1. maddesinin 1. cümlesinde düzenlenen tehdit ve TCK"nın 125/1. maddesinde düzenlenen hakaret, TCK"nın 86/2. maddesinde düzenlenen yaralama suçlarından kamu davası açıldığı, kovuşturma aşamasında yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun ile değişik CMK’nın 253/1. madde hükmü uyarınca anılan tehdit suçu uzlaştırma kapsamına alındığından, somut olayda CMK’nın 253/3. maddesinin ikinci cümlesinin uygulanma imkanının ortadan kalktığı ve dolayısıyla 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK’nın 254. maddesi uyarınca usulünce hakaret ve yaralama suçlarından uzlaştırma işlemleri yerine getirilerek, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi hukuka aykırıdır.
Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
1- Sanık ... hakkında hakaret ve yaralama suçlarından Şanlıurfa 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/04/2017 tarihli ve 2016/354 esas, 2017/268 sayılı kararının, aleyhe sonuç doğurmamak üzere 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
2- Aynı Kanun maddesinin 4-b fıkrası gereğince, sonraki işlemlerin mahallinde tamamlanmasına, dosyanın Yüksek Adalet Bakanlığına sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na TEVDİİNE, 19/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.