213 sayılı Yasaya muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/11466 Esas 2019/2933 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 213 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın 2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura kullanmak suçundan yargılandığı ve temyiz incelemesinde Dairemizin 2019/1596 Esasına kayıtlı dava ile mevcut dava arasında bağlantı bulunduğu anlaşılmakla, dosyaların birlikte yapılan incelemesinde;
1) Sanık hakkında 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura kullanmak suçlarını işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; UYAP üzerinde yapılan kontrolde, sanığın 2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura kullanmak suçundan İstanbul Anadolu 23. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2014/381 Esas ve 2015/505 Karar sayılı dosyası ile yargılandığı, Dairemizin 2019/1596 Esas sırasına kayıtlı olan dosyanın temyiz incelemesinde bozularak mahkemesine gönderildiği anlaşılmakla, sanığın aynı mükellefiyeti ile aynı takvim yılında başka mükelleflerce düzenlenen sahte faturaları kullandığına ilişkin tespitin yeni bir suçu oluşturmayıp, zincirleme suç içinde değerlendirilmesi gerekeceği cihetle; mükerrer yargılama yapılmaması ve eylemlerin zincirleme suç içinde kalıp kalmadığının değerlendirilmesi açısından, söz konusu dosya ile varsa aynı mükellefiyeti ve aynı yıllara ilişkin diğer dava dosyalarının da duruşmaya getirtilip incelenmesi, mümkün olması halinde davaların birleştirilmesi, aksi durumda davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dosya arasına alınması; sanığın eylemlerinin zincirleme suç niteliğinde olup olmadığı veya mükerrer dava açılıp açılmadığının belirlenmesi ile sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayininde zorunluluk bulunması,
2) Sanığın savunmasında faturaların sahte olduğunu bilmediğini, fatura bedellerini de elden tahsil ettiğini belirterek suçlamayı kabul etmemesi; dosyada mevcut vergi inceleme raporlarından suça konu faturaları düzenleyen kişi ve şirketler hakkında sahte belge düzenlemekten vergi raporları düzenlendiğinin anlaşılması, ancak bu raporların dosya arasına alınmaması, bu kişi ve şirket yetkilileri hakkında sahte fatura düzenlemekten dava açılmış olup olmadığının araştırılmaması karşısında, maddi gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti bakımından; suça konu faturaları düzenleyen kişi/şirketler hakkında düzenlenen vergi raporlarının dosya arasına alınması, bu kişi/şirketler hakkında sahte fatura düzenlemekten dava açılmış olup olmadığının araştırılması, açıldığının tespiti halinde dava dosyaları getirtilip incelenerek bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi; suça konu faturaları düzenleyen kişi/şirket yetkilileri tanık olarak dinlenerek sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak verdiklerinin sorulması; faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi yönünden mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim tesellüm belgeleri, bedellerinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun kanıtlama yeteneği olan geçerli ödeme belgeleri ve satıcının kasasına ya da banka hesabına girip girmediğinin tespiti ile mükelleflerin yeterli üretimi, mal girişi ya da stoğu olup olmadığı da araştırılıp, gerektiğinde karşılaştırmalı bilirkişi incelemesi yaptırılmasından sonra toplanan tüm delillere göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
3) Sanık hakkında "2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura kullanmak" suçlarından kamu davası açıldığı, her takvim yılı içinde kullanılan faturaların ayrı suçları oluşturduğu gözetilmeksizin ve hangi takvim yılından hüküm kurulduğu da belirtilmeksizin yazılı şekilde tek mahkumiyet hükmü kurulması,
4) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21.03.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.