MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun basit cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan mahkumiyetine dair Bakırköy 17. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 03.07.2018 gün ve 2017/587 Esas, 2018/307 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiri ile anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesinin kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdurenin aşamalardaki beyanları, tanık anlatımı ile savunma nazara alındığında sanığın, olay günü ellerini yıkamak için evine gelen on yaşındaki mağdureyi odaya çağırımasının ardından onun pantolonunu çıkartıp, kucağına oturtarak cinsel organını okşadığı ve kendi cinsel organını mağdurenin cinsel organına sürtmek suretiyle cinsel istismarda bulunduğu tüm dosya içeriğinden anlaşıldığından, ilk derece mahkemesince mağdurenin kucağa oturtulmasının cebir olarak kabulü gerektiği yönündeki gerekçeyle sanık hakkında TCK’nın 103/4. maddesinin tatbiki suretiyle fazla ceza tayini ve cinsel istismar suçunun işlendiği sırada, eylemle sınırlı süreyle mağdurenin iradesiyle hareket edebilme imkanının ortadan kaldırılmasının ise kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturmayacağı ve mevcut haliyle sanığın, mağdurenin hürriyetini kısıtlayan başkaca bir eyleminin de bulunmadığı gözetilerek ilk derece mahkemesince kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi karşısında, anılan hükümlere yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine düzeltilerek esastan reddine karar verilmesi,
Kabule göre de;
İlk derece mahkemesince cinsel istismar suçundan hüküm kurulurken kararın gerekçe kısmında TCK’nın 62. maddesinin uygulandığı yazıldığı halde, hükümde TCK’nın 62. maddesinin uygulanmasına yer olmadığının belirtilmesi suretiyle hükümle gerekçe arasında çelişki oluştuğu gözetilerek istinaf başvurusunun kabulü gerekirken, yazılı şekilde esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 10.10.2018 gün ve 2018/2759 Esas, 2018/1547 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK"nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmesine, 10.10.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.