MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK


Davacı, fazla çalışma, hafta ve genel tatil çalışması yaptığı halde ücretinin ödenmediği iddiası ile bu alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve yazılı gerekçeye göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Mahkemece verilen kararın davalı tarafından istinaf edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Bölge Adliye Mahkemesince davalının istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi gerekçeli kararının davalı vekiline tebliğine ilişkin çıkartılan tebligat 16/11/2018 tarihinde işyerinde daimi çalışan olduğu belirtilen ....’a tebliğ edilmiştir. İlk Derece Mahkemesince tebliğe çıkartılmayacak olduğu halde Bölge Adliye Mahkemesi gerekçeli kararı İlk Derece Mahkemesince tekrar tebliğe çıkartılmış, bu tebligatta 31/12/2018 tarihinde aynı kişiye tebliğ olmuştur. Davalı vekili davalının bu isimde bir çalışanı olmadığını, tebliğin usulsüz olduğunu beyanı içeren temyiz dilekçesi ile 24/01/2019 tarihinde Bölge Adliye Mahkemesi kararını temyiz etmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine, İlk Derece Mahkemesince 17/12/2019 tarihli ek kararla süresinde olmadığı gerekçesiyle davalı temyiz talebinin reddine karar verilmiştir.
İlk Derece Mahkemesinin ek kararı süresi içerisinde verilen ve davalının Ökkeş Hançerkıran isimli bir çalışanı olmadığını gösterir deliller de eklenmek suretiyle davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Öncelikle Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun temyiz dilekçesinin verilmesi usulünü düzenleyen 365. maddesine göre “(1) Temyiz dilekçesi, kararı veren Bölge Adliye Mahkemesi hukuk dairesine veya Yargıtayın bozması üzerine hüküm veren İlk Derece Mahkemesine yahut temyiz edenin bulunduğu yer Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesine veya İlk Derece Mahkemesine verilebilir.
(2) Temyiz dilekçesi, kararı veren mahkemeden başka bir mahkemeye verilmişse temyiz defterine kaydolunur ve durum derhâl kararı temyiz edilen mahkemeye bildirilir.
(3) Temyiz edene ücretsiz bir alındı belgesi verilir.”denilmiş,
Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun kıyas yoluyla uygulanabilecek hükümlerini düzenleyen 366. maddesinde ise “(1) Bu Kanunun istinaf yolu ile ilgili 343 ilâ 349 ve 352 nci maddeleri hükümleri, temyizde de kıyas yoluyla uygulanır.” denilmiştir.
Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun temyiz yolunda kıyasen uygulanabilecek hükümlerden olan 346.maddesinde “(1) İstinaf dilekçesi, kanuni süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren mahkeme istinaf dilekçesinin reddine karar verir ve 344 üncü maddeye göre yatırılan giderden karşılanmak suretiyle ret kararını kendiliğinden ilgiliye tebliğ eder. (2) Bu ret kararına karşı tebliği tarihinden itibaren bir hafta içinde istinaf yoluna başvurulabilir. İstinaf yoluna başvurulduğu ve gerekli giderler de yatırıldığı takdirde dosya, kararı veren Mahkemece yetkili Bölge Adliye Mahkemesine gönderilir. Bölge Adliye Mahkemesi ilgili dairesi istinaf dilekçesinin reddine ilişkin kararı yerinde görmezse, ilk istinaf dilekçesine göre gerekli incelemeyi yapar.” hükmüne yer verilmiştir.
Yukarıda açıklanan Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun ilgili hükümleri birlikte değerlendirildiğinde, temyiz dilekçesinin Bölge Adliye Mahkemesince incelenerek temyizin süresinde olup olmadığı kararı verilmesi gerekir. Hal böyle olunca İlk Derece Mahkemesince yetki aşımı suretiyle verilen ve kanun yolu da gösterilmeyen davalı temyizinin reddine dair ek karar hatalı olmuştur.
Öte yandan davalı tarafından temyiz dilekçesi ekinde sunulan işe giriş bildirgesine göre davalı vekili adına çıkartılan Bölge Adliye Mahkemesi kararını tebliğ alan Ökkeş Hançerkıran isimli kişi Türkoğlu Belediyesi Personel Hizmetleri Ltd.Şti işçisi olup davalı Belediye işçisi değildir. Buna göre, davacı vekiline yapılan tebligatın usulüne uygun olmadığı, davacının gerekçeli kararı öğrendiğini beyan ettiği 24/01/2019 tarihinde yaptığı temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşılmaktadır. Bu sebeple İlk Derece Mahkemesince davalı temyiz isteminin reddine ilişkin verdiği EK KARARININ ORTADAN KALDIRILMASINA karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin ... Belediyesinde (Şekeroba Belediyesi) çalışırken 01/11/2011 tarihinde Milli Eğitim Müdürlüğüne devredildiği, devir tarihine kadar olan fazla çalışma, hafta ve genel tatil ücreti, ikramiye, yakacak yardımı ve giyim yardımı ödenmediği iddiası ile bu alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalının Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
İlk Derece Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, dosya kapsamı ve toplanan delillere göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İstinaf:
Kararı davalı vekili istinaf etmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi Kararının Özeti:
Bölge Adliye Mahkemesince, davalının istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, hükmü temyiz eden davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı noktasında ihtilaf bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Fazla çalışmanın belirlenmesinde 4857 sayılı İş Kanunu"nun 68. maddesi uyarınca ara dinlenme sürelerinin dikkate alınması gerekir.
Somut olayda; davacı 01/11/2011 tarihine kadar çeşitli işler yaptığını, en son 4 yıl boyunca 16:00-08:00 saatleri arasında günlük 16’şar saatlik devreler ile çalıştığını, yeterli kadro bulunmadığı için hafta sonları cumartesi pazar gece gündüz nöbet tuttuğunu iddia etmiştir. Tanık beyanlarında iki gece bekçisinin 17:00-08:00 arasında nöbetleşe çalıştığı ifade edilmiş, hükme esas alınan bilirkişi raporunda tanık beyanlarına göre davacının haftanın 6 günü 17:00-08:00 saatleri arasında 1,5 saatlik dinlenme molası hariç günlük 13,5 saat çalıştığı, gece 7,5 saati aşan günlük 6 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır.
Dosya kapsamından, Belediye binasında gece bekçiliği işinin davacı ile birlikte iki kişi tarafından ifa edildiği anlaşılmakla birlikte, iki gece bekçisinin tek tek gün aşırımı çalıştığı, iki gece bekçisi birlikte çalışmış ise işyerinin iki gece bekçisi ile gece nöbeti tutulmasını gerektirecek büyüklükte ve kapsamlı olup olmadığı araştırılmadan haftanın 6 günü çalıştığının kabul edilmesi doğru değildir.
Ayrıca davacı son 4 yılda gece bekçiliği işinde çalıştığını iddia ettiği halde, davacının hesap döneminin tamamında gece bekçisi olarak çalıştığını kabul eden raporda isabet görülmemiştir.
Mahkemece belirtilen hususlar gözetilmeksizin eksik inceleme ile yazılı şekilde verilen karar hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:
Temyiz olunan İlk Derece Mahkemesi kararının ve bu karara karşı istinaf başvurusunu esastan reddeden Bölge Adliye Mahkemesi kararının, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA, dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesine, bozma kararının bir örneğinin ise kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 02/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.