Kasten öldürme ve bu suça yardım - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2019/295 Esas 2019/2210 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/295
Karar No: 2019/2210
Karar Tarihi: 10.04.2019

Kasten öldürme ve bu suça yardım - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2019/295 Esas 2019/2210 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanıklardan birinin kasten öldürme suçuna yardım ettiği gerekçesiyle 15 yıl hapis cezasına çarptırılmasını, diğer sanığın ise kasten öldürme suçuna iştiraki nedeniyle 3 yıl 4 ay hapis cezasına çarptırılmasını kararlaştırdı. İlk karara yapılan istinaf başvurusu ise reddedildi. Ancak, ikinci sanık için yapılan istinaf başvurusunda, meşru savunma hükümlerinin uygulanması gerektiği ve takdiri indirim hükümlerinin uygulanmamasının yanılgılı bir değerlendirme olduğuna karar verildi. Bu nedenle hüküm bozuldu. TCK'nin 81/1, 29, 62, 53, 39/1-son ve 31/2 maddeleri kararda geçen kanun maddeleridir. TCK, Türk Ceza Kanunu'nun kısa adıdır.

1. Ceza Dairesi 2019/295 E. , 2019/2210 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Kasten öldürme ve bu suça yardım
HÜKÜM : 1)Sanık ... hakkında; TCK"nin 81/1, 29, 62, 53. maddeleri uyarınca 15 yıl hapis cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine,
2)S.S.Çocuk ... hakkında; TCK"nin 39/1-son maddesi delaletiyle 81/1, 29, 31/2, 62. maddeleri uyarınca 3 yıl 4 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddine.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Suça sürüklenen çocuk ... hakkında maktul ..."a yönelik kasten öldürmeye yardım etme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin Bölge Adliye Mahkemesinin istinaf başvurusunun esastan reddine dair kararı CMK’nin 286/2. maddesine göre kesin nitelikte olup; temyiz edilemez olduğundan katılan vekilinin bu kararla ilgili temyiz itirazlarının CMK"nin 298/1. maddesi uyarınca REDDİNE, karar verilmiştir.
Sanık ... hakkında; maktul ...’a yönelik kasten öldürme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne karşı istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine;
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesince verilen 02.02.2017 gün ve 2017/86 Esas, 2017/82 sayılı Kararının, katılan vekili ve sanık müdafii tarafından yasal süre içerisinde temyiz edilmesi üzerine yapılan incelemede; sanık müdafiinin sanığın öldürme kastının bulunmadığına, meşru savunma hükümlerinin uygulanması gerektiğine, katılan vekilinin sanık lehine takdiri indirim hükümlerinin uygulanmaması gerektiğine yönelen temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre, sanığın olay günü maktulü arayıp tehdit ettiği, maktulün bu durumu polise bildirdiği, sanığın olay yerinde maktulü bıçaklamak suretiyle öldürdüğü ilk haksız hareketin sanıktan kaynaklandığıgibi etki-tepki dengesinin lehine bozulmasının söz konusu olmadığı anlaşılan olayda, sanık hakkında haksız tahrik hükümlerinin uygulanmaması gerekirken yanılgılı değerlendirme sonucu TCK"nin 29. maddesinin uygulanarak eksik ceza tayini,
Katılan vekilinin temyiz istemi bu sebeple yerinde görüldüğünden hükmün CMK 302/2. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aynı Kanunun 304/2-b maddesi uyarınca dosyanın Bursa 4. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilamının bir örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 10/04/2019 gününde oy birliği ile karar verildi.