Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6622 Esas 2020/4148 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 22/3, 53/1-3-6. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın genel usul ve yasaya aykırılık dışında özel bir sebebe dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık 1,80 promil alkollü şekilde idaresindeki otomobille, meskun mahalde, gece vakti, aydınlatmanın olduğu, bölünmüş asfalt kaplama caddede seyri sırasında, dört yönlü kontrollü kavşağa geldiğinde, kırmızı ışık ihlali yaparak kavşağa giriş yaptığı esnada, aracının ön kısımlarını, karşı yönden gelerek sola dönüş yapan Mehmet Ali idaresindeki otomobilinin sağ yan taraflarına çarpmasıyla, sanığın kavşağa yaklaşırken hızını azaltmayarak tam kusuruyla, bir kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilir şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
İddianamede sevk maddesi olarak gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nın 22/3. maddesinin, sanığa ek savunma hakkı verilmeksizin uygulanması suretiyle, 5271 sayılı CMK"nın 226/2. maddesine muhalefet edilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
Taksirli suçlarda TCK"nın 53/1-2-3. maddelerinde düzenlenen hak yoksunluklarının sanık hakkında uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 30/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.