Sahte fatura kullanmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/6539 Esas 2019/2902 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanmak
HÜKÜM : Mahkumiyet, Beraat

Bursa Cumhuriyet Başsavcılığının 2012/16997 esas sayılı iddianamesi ile dava şartı olan mütalaa ve ekindeki vergi suçu raporuna uygun olarak 2007 ve 2008 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek suçlarından da dava açıldığı halde bu suçlardan bir hüküm kurulmamış ise de Mahkemece hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
1- Sanık ... hakkında verilen beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz taleplerinin incelenmesi:
Yargılama sürecindeki işlemlerin hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen görüşler ile delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmadığına ilişkin vicdanî kanının deliller ve dosyadaki bilgilerle uyumlu verilere dayandırıldığı, kurulan hükümde bir aykırılık bulunmadığı anlaşılmış; katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, sonucu itibarıyla doğru bulunan hükmün ONANMASINA,
2-Sanık ... hakkında 2007 ve 2008 takvim yıllarında sahte fatura kullanmak suçlarından verilen mahkûmiyet hükümlerine yönelik sanık ile müdafiinin ve avukatlık ücreti verilmesi gerektiğine ilişkin katılan vekilinin temyiz taleplerinin incelenmesi:
Sanığın suça konu sahte faturaları kurumlar vergisinde kullanılmış olması nedeniyle gerekçeli karar başlığına yanlış yazılan suç tarihlerinin 26.04.2008 ve 26.04.2009 olarak Mahkemece düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
Aynı takvim yılında birden fazla sahte fatura kullanan sanık hakkında TCK"nin 43/1. maddesindeki zincirleme suç hükümlerinin her takvim yılı için ayrı ayrı uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık ... ve müdafiinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27/09/2011 tarihli 2011/3-167 esas ve 2011/194 karar sayılı kararında da açıklandığı üzere, sanığın mahkûmiyetiyle sonuçlanan ceza davasında katılan kendisini vekille temsil ettirdiğinde, vekil duruşmalara katılmasa dahi karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca katılan lehine maktu vekâlet ücretine hükmedilmesi zorunlu olup, katılan vekilinin katılma dilekçesi verdiği halde, duruşmaları takip etmediği gerekçesiyle vekalet ücreti yerine dilekçe yazım ücretine hükmedilmesi,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz talepleri bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından vekalet ücretine ilişkin bölüm çıkarılarak yerine "Katılanın kendisini vekil ile temsil ettirdiği anlaşıldığından, hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca takdir edilen 1.500,00 TL avukatlık ücretinin sanıktan alınıp katılana verilmesine" ibaresinin yazılması suretiyle, hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20.03.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.