Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 50, 52/4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre, olay günü gece vakti aydınlatmalı, meskun mahal içi, 10 metre genişliğinde iki yönlü asfalt yolda sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile 2.77 promil alkollü olarak seyri sırasında karşı yöne ait şeride tecavüz etmesi nedeniyle karşı yönden gelen içinde müşteki ... ile mağdurlar ... ve ..."un bulunduğu otomobil ile çarpışmaları neticesinde müştekinin ve mağdurların basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda,
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, açıklanan gerekçeye göre, sanığın oluşa, kusura, ceza miktarına, bilinçli taksir koşullarının oluşmadığına, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Mağdurlar ... ve ..."un 22.12.2015 tarihli duruşmada şikayetten vazgeçtikleri anlaşılmakla, TCK"nın 89/5. maddesi uyarınca sanığın eylemine uyan TCK"nın 89/1. maddesi gereğince cezalandırılması gerekirken, TCK"nın 89/4. maddesi gereğince mahkumiyetine karar verilmesi,
2-Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi ve bir gün karşılığı meblağın belirlenmesine dayanak olan Kanun maddesinin TCK"nın 52/4. maddesi olarak gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi;
3-Adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
4- Sanık hakkında hükmedilen adli para cezasının taksitlendirilmesine dayanak olan Kanun maddesinin gösterilmemesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca, hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 30/06/2020 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.