MAHKEMESİ :Tüketici Mahkemesi



Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraflar avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

K A R A R

Davacı, 1995 Yılında imzalanan bir kat karşılığı inşaat sözleşmesine dayanarak 2000 yılında üyelik devir sözleşmesi ile fiilen teslim edilen taşınmazın tapusunu, 13 yıl sonra açmış olduğu dava sonucunda verilen tescil kararı sonucu alabildiğini, davalıya bu 13 yıllık süreçte çok kez ihtar çekildiğini ve başvuru yapıldığını, davalının pasifliği ve basiretsiz tutumu ile mülkiyet hakkından mahrum kaldığını bu sebeple manevi olarak zarar gördüğünü, İstanbul 1. Tüketici Mahkemesi"nini 2011/738 Esas sayılı kararının kesinleşmesi üzerine tescil için tapu sicil müdürlüğüne başvurduğunu ve tescil işlemi yapılırken tüm masrafları ödediğini,oysa ki sözleşme hükümlerine göre tüm bu masrafların kendisi tarafından ödenmemesi gerektiğini, taşınmazın 10 yıl geç ve mahkeme kararıyla hükmen tescil yolu ile tescil edildiği için geçen sürede tapu harç ve masraflarının arttığını,bu nedenle mümkünse ödenen tüm tapu harç ve masraflarının mümkün değilse fazla ödenen kısmın davalıdan iadesi gerektiğini beyan ederek 50.000,00 TL manevi tazminat, tapu giderleri ile ilgili olarak da şimdilik 500,00 TL"nin tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü 500,00-TL"nin dava tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm, davacı ve davalı tarafça temyiz edilmiştir.
1-14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen (davalı aleyhine kabul karar verilen 500,00 TL) miktar, karar tarihi (17.03.2015) itibariyle 2.080,00 TL’yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin davalının temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacının tüm temyiz itirazlarının reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalı"nın TEMYİZ DİLEKÇESİNİN REDDİNE, ikinci bentte açıklanan nedenlerle davacının tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı 1,75 TL kalan harcın davacıdan alınmasına, peşin alınan 34,15 TL harcın istek halinde davalıya iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 09/04/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.