Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/15111 Esas 2019/12751 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiğini, ihbar süresinde çalışmak istemesine rağmen ücretinden bir miktar kesinti yapıldığını, kesintinin haksız olduğunu beyan ederek yapılan kesintinin iadesiyle fazla çalışma ücret alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece yapılan yargılamada davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle, davacı tarafça gerekçeli temyiz dilekçesi verilmeksizin süre tutum dilekçesi ile temyize gelindiğinin anlaşılmasına göre davacının tüm davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı uyuşmazlık konusudur.
Fazla mesai yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla mesai alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla mesainin ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışma ve genel tatil çalışmasının bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla mesaisi olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda, davacı günlük 09.00-19.00 saatleri arasında haftanın 5 günü çalıştığını beyan etmiş, bilirkişi raporunda davacı tanık beyanlarına göre; davacının 08.30-19.00 saatleri arasında çalıştığı, 1 saat ara dinlenmeyle haftanın 5 günü toplam 47,5 saat çalıştığı ve 2,5 saat fazla çalışma yaptığı değerlendirilerek fazla çalışma ücret alacağı hesaplanmıştır. Ancak davacının 09.00-19.00 saatleri arasında çalıştığına ilişkin beyanı gözönünde bulundurulmadan davacı talebi aşılarak hesaplama yapılması hatalı olmuştur. Davacının haftanın 5 günü 09.00-19.00 saatleri arasında 1 saat ara dinlenmeyle haftalık 45 saat çalıştığı, yasal çalışma süresini aşan fazla çalışma yapmadığı kabul edilerek fazla çalışma ücret alacağına yönelik talebinin reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 12/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.