MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1. Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2. Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal ve mala zarar verme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde,
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
a) Dosya kapsamına ve müşteki beyanına göre, hırsızlığın gerçekleştiği yerin müştekinin ikinci el olarak almış olduğu ev eşyaları ile hiç kullanılmayan eşyaları koyduğu depo olduğunun, burada suç tarihinde herhangi bir ticari faaliyetin sürdürülmediğinin anlaşılması karşısında, atılı suçun unsurlarının oluşmadığı gözetilmeden, sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
b) Tanık beyanına göre olaydan bir saat önce aynı depoya giren şahıslar tarafından kapı kilidinin kırılmış olduğu, tanığın ilk giren şahısları uzaktan görmüş olması sebebiyle net bir şekilde yüzlerini göremediğini beyan ettiği, bu nedenle ilk eylemin de sanıklarca gerçekleştirildiğine dair dosyada başkaca delil bulunmadığının anlaşılması karşısında, mala zarar verme suçunun sanıklarca işlendiğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığından atılı suçtan sanıklar hakkında beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 05.02.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.