MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : İftira, 6136 sayılı Yasaya aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Sanık ... hakkında genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
5271 sayılı CMK.nın 231/12. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar itiraza tabi olup temyiz yasa yoluna başvurulması olanaklı bulunmadığından; sanık müdafiinin itirazları hakkında da merciince bir karar verilmiş olup, bu karar da CMK.nın 271/4. madde ve fıkrası uyarınca kesin olduğundan dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
2- Sanık ... hakkında 6136 sayılı Yasaya muhalefet suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında anılan suçtan hüküm kurulurken, gerekçe kısmında sanık hakkındaki hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiğinden bahsedilmiş ise de; hüküm fıkrasında sanığın üzerine atılı genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan kurulan hükme yönelik 5271 sayılı CMK"nın 231. maddesinin uygulanmasına karar verildiği ancak 6136 sayılı Yasa"ya muhalefet suçundan verilen cezanın açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmediği anlaşılmakla, Amasya Ağır Ceza Mahkemesi"nin 05.05.2014 gün 2014/334 Değişik iş sayılı kararı ile verilen itirazın reddine ilişkin karar bu suç açısından hukuki açıdan geçersiz olduğundan, mahkemece sanık hakkında kurulan hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiğine ilişkin gerekçelendirme yapılmasına rağmen hüküm fıkrasında bu hususta karar verilmeyerek çelişkiye neden olunması,
3- Sanık ... hakkında kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Sanığın suç tarihinde boyun bölgesinde gerçekleşen yaralanmasına ilişkin alınan beyanlarında önce eylemin sanık ... tarafından gerçekleştirildiğini söyleyip daha sonra sunduğu dilekçelerle gerçekte yaralanmasına kendi kendine neden olduğunu anılan kişi ile bağlantısının olmadığı şeklindeki ifadelerinin iftira suçunu oluşturduğu iddia ve kabul edilmiş ise de; sanık ile mağdur arasında gerçekleşen ve tanık bulunmayan olayda tarafların birbiriyle çelişen ifadeler verdiği ve başkaca delil elde edilme imkanı bulunmadığı, yine aralarındaki ilişkinin mahiyeti nazara alındığında, sanığın aşamalarda farklı şekillerde beyanda bulunmuş olması iftira suçunun unsurlarını oluşturmayacağından sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
Tekerrüre esas sabıkası olan sanık hakkında TCK.nın 58. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Sanık hakkında, iddialarını kovuşturma evresi sonuna kadar sürdürmesi karşısında etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanmayacağı hususu gözetilmeden, TCK"nın 269/1 maddesi uygulanarak eksik ceza tayini,
Hüküm tarihinden önce 01.03.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5739 sayılı Yasa ile yapılan değişiklikle 5237 sayılı TCK.nın 50/6. madde ve fıkrasında yer alan “yaptırım” ibaresinin “tedbir” olarak değiştirilip, 5275 sayılı CGTİK.nun 106. maddesinin 4 ve 9. fıkrasının yeniden düzenlenip 10. fıkrasınında yürürlükten kaldırılması karşısında infazda yetkiyi kısıtlayacak şekilde hapisten çevrili adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapis cezasının kısmen veya tamamen infazına karar verileceğinin belirtilmesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafii temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1 maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK.nın 321 maddesi uyarınca BOZULMASINA,
10.10.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.