Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : Sanık ... hakkında; CMK"nın 223/2-c. maddesi uyarınca beraat,
Sanık ... hakkında; TCK"nın 85/1, 62, 50/4, 50/1-a, 52/2, 4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanık ..."ın beraatine, sanık ..."nin ise mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ... müdafii ile katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A-Sanık ... hakkındaki beraat hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık ..."ın yetkilisi olduğu ... Sağlık Hastanesi AŞ"ye ait özel Pamukkale Diyaliz Merkezi mesul müdürünün sanık ... olduğu, ölenin bu merkezde tedavi gördüğü, tedavi sonrası kurumdan çıkmak amacıyla işlemin yapıldığı yerden kalkıp altı metre kadar yürüyerek kapının önündeki üç basamaklı merdiveni çıktığı, açılan fotoselli kapıdan geçmek üzere iken kapının üzerine doğru kapanmaya başlaması üzerine dengesini kaybederek geriye doğru yere düşerek hayatını kaybettiği olayda, kurum mesul müdürü olan doktor sanık ..."nin görevlendirilmiş olduğu dikkate alındığında kusursuz olan sanık ..."ın beraatine ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suç açısından sanığın taksirinin bulunmadığı, gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılanın eylemin bilinçli taksirle işlendiği, sanığın da kusurlu olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, beraate ilişkin hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,
B-Sanık ... hakkındaki mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık ... müdafinin olayın öngörülemez bir durum olup sanığa kusur yüklenemeyeceğine ilişkin ve sair, katılanın eylemin bilinçli taksirle işlendiği, sanık hakkında TCK"nın 53/6. maddesinin uygulanması gerektiğine ilişkin ve sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken, adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün B fıkrasının 3 nolu bendi çıkarılarak yerine "Sanığa verilen 2 yıl 1 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK‘nın 50/4. maddesi yollamasıyla 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK‘nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 760 tam gün olarak belirlenmesine, TCK‘nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL hesabıyla 15.200 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.