Mahkemesi :Ticaret Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki taraf vekillerince istenmiş olmakla duruşma için tayin edilen günde davacı vekili Avukat ... ile davalı vekili Avukat geldi. Temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan ve hazır bulunan taraflar avukatları dinlendikten sonra vaktin darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması başka güne bırakılmıştı. Bu kere dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanan bakiye iş bedeli alacağının tahsili için yapılan ilâmsız icra takibine itirazın iptâli ve takibin devamı istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Yazılı sözleşme bulunmamasına ve davalı tarafça başlangıçta kabul edilmemesine rağmen davalı iş sahibi vekilinin müvekkilini de bağlayan 10.05.2012 ve 05.03.2015 tarihli duruşmalarda alınan imzalı beyanları ile taraflar arasında davalı iş sahibinin AVM’lerinde açtığı mağazalarda bir kısım imalâtların yapılması konusunda eser sözleşmesi ilişkisi kurulduğu anlaşılmaktadır.
Eser sözleşmesinin varlığı halinde Dairemizin yerleşik içtihat ve uygulamalarında kapsamının yazılı deliller dışında diğer deliller ve tanık beyanı ile de kanıtlanabileceği kabul edilmektedir. (Yargıtay 15. Hukuk Dairesi’nin 26.09.2013 gün ve 2012/ Esas 2013/ Karar sayılı ilâmı). Davacı tanığı ..., ... ve davalı tanığı ...’un anlatımları ile davalı iş sahibinin alışveriş merkezlerinde açtığı mağazalarda davacı ile yaptığı sözlü eser sözleşmelerinin bu mağazaların anahtar teslimi elektrik, aydınlatma, iç dekorasyon, stand, mekanik alt ve üst yapı, depo rafları ve mobilya aksamı yapımını kapsadığı ve davacının üstlendiği edimleri ifa ederek, iş sahibine teslim ettiği anlaşılmış ve sübuta ermiştir.
Az yukarıda söz edildiği üzere yanlar arasında bedeli de gösteren yazılı sözleşme bulunmadığı gibi bedel konusunda mutabakat da bulunmamaktadır. Bu iş yerlerinde yapılan imalâtlarla ilgili davacı tarafından düzenlenen faturalara 6762 sayılı Türk Ticaret Kanunu’nun 23/II. maddesinde belirtilen 8 gün içinde iş sahibince itiraz edilip iade edildiğinden, içerikleri de kesinleşmemiştir. Akdi ilişkinin varlığı sabit olup, bedelde anlaşamama ya da sözleşmede bedelin kararlaştırılmamış olması halinde işin yapıldığı ileri sürülen tarih ve dava tarihinde yürürlükte bulunan 818 sayılı Borçlar Kanunu’nun 366. maddesi hükmünce iş bedelinin, yapıldığı tarihteki mahalli piyasa rayiçlerine göre hesaplanması gerekir. Mahalli piyasa rayiçleri içinde KDV’de bulunacağından, hesaplanacak bedele ayrıca Katma Değer Vergisinin eklenmesi mümkün değildir.
Bu durumda mahkemece öncelikle dava konusu imalâtların yapıldığı ileri sürülen alışveriş merkezlerindeki davalı iş sahibince açılıp bilahare kapatıldığı anlaşılan mağazaların tadilat ve dekorasyon projelerinin davalı iş sahibinden istenmesi, kendilerinde bulunmaması veya ibrazdan kaçınılması halinde bu yerlerde yapılan tadilat ve dekorasyon projeleri işlerin yapıldığı AVM’lerin proje müdürlüklerine sunulup onaylattırıldığından davalının mağazalarındaki tadilat ve dekorasyon projeleri işin yapıldığı AVM yönetimlerinden getirtilmelidir. Projeler bu şekilde temin edildikten sonra bunlarla birlikte, temin edilemez ise projeler olmaksızın konusunda uzman teknik bilirkişiler refakate alınmak suretiyle mahalline keşif yapılıp tanık beyanları ile saptanan sözleşme kapsamı da dikkate alınarak ve imalat yapılan yerin ölçümleri de yapılmak suretiyle davacının her iki alışveriş merkezindeki mağazalarda gerçekleştirildiği imalatların yapıldığı yıl mahalli piyasa rayiçleri ile bedeli hesaplattırılıp sonucuna uygun bir karar verilmelidir.
Belirlenen bu kusurlar üzerinde durulmadan eksik inceleme ve yanlış değerlendirme ile yazılı miktarda davanın kısmen kabulü doğru olmamış, kararın bozulması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davacının tüm, davalının diğer temyiz itirazlarının reddine, 2. bent uyarınca kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, 1.350,00 TL duruşma vekâlet ücretinin davacıdan alınarak Yargıtay"daki duruşmada vekille temsil olunan davalıya verilmesine, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, fazla alınan temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, karara karşı tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme isteminde bulunulabileceğine 24.10.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.