MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Hukuk Dairesi


Taraflar arasında görülen davada .... . Hukuk Dairesi"nce verilen 2.2.2017 tarih ve 2017/95-100 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı ve davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü.


K A R A R

Davacı, davalı ile sağlık hizmeti satın alınmasına ilişkin sözleşme yapıldığını, davalının 5.11.2012 tarihli yazı ile yatarak tedavi gören 37 hastanın hastalar taburcu olmadan taburculuk reçetesi yazıldığı, bu ilaçların yatış süresince hastalara kullanıldığı gerekçesi ile cezai işlem uygulndığı ve 16.11.2012 tarihinde 90.579,00 TL."nin hakedişten kesildiğini, oysa 36 hastanın doğum yaptıktan 2 gün sonra, diğer hastanın da kırık nedeni ameliyat olup 2 gün yatıştan sonra taburcu edildiklerini, hastaların hergün saat 8.00-9.00 arası taburcu edildiklerinden doktor mesailerinin de 9.00"da başlaması nedeni ile taburcu reçetesinin 1 gün önce yazıldığını, kaldı ki 37 hastaya reçete edilen ilaçların toplam bedelinin 579,31 TL. olup, cezai şart bedelinin fahişliği nedeni ile haksız işlem tesis edildiğini ileri sürerek, işlemin iptali ile 90.579,00 TL."nin kesinti tarihinden ticari faizi ile ödetilmesini istemiştir.
Davalı, işlemin mevzuata uygun olduğunu savunarak, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kabulü ile, cezai işlemin iptali ile, davacının bu işlem nedeniyle davalı kuruma borçlu olmadığının tesbitine, 90.579,31 TL."nin 16.11.2012 tarihinden itibaren avans faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiş; hükme karşı davalı istinaf talebinde bulunmuştu....... Mahkemesi"nce, istinaf kanun yolu başvurusunun esastan reddine, HMK 353. maddesine göre ilk derece mahkemesinin kararının kaldırılmasına, davacının davasının kabulü ile, cezai şart işleminin iptaline ve davacının bu işlem nedeni ile davalı kuruma borçlu olmadığının tesbitine, 90.579,31 TL."nin dava tarihinden yasal faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacı ve davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-6100 sayılı HMK"nın duruşma yapılmadan verilecek kararlar başlıklı 353/1-b-1 maddesinde; davanın esası ile ilgili olarak incelenen mahkeme kararının usul ve esas yönünden hukuka uygun olduğu anlaşıldığı takdirde başvurunun esastan reddine karar verileceği bildirilmiş, 6100 sayılı, HMK"nun 359 maddesinde de bölge adliye mahkemelerinin kararında nelerin yer alacağı açıklanmış olup, 359/2 maddesinde "hükmün sonuç kısmında gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında, açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir" hükmü getirilmiştir.
Somut uyuşmazlıkta, bölge adliye mahkemesi gerekçesinde, davalının istinaf başvurusunun yerinde olduğu açıklandığı halde, hüküm fıkrasında, istinaf kanun yolu başvurusunun esastan reddine karar verildiği bildirilmiştir. O halde, açıklanan yasal düzenleme gözetilmeyerek gerekçe ile gerekçeli kararın hüküm fıkrası arasında çelişki oluşturulması nedeni ile HMK"nun 359 maddesi gereğince hükmün bozulmasını gerektirmiştir.
2-Bozma nedenine göre tarafların diğer istinaf başvurusunun incelenmesine bu aşamada gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan 1. bent gereğince, Bölge Adliye Mahkemesi kararının BOZULMASINA, 2. bent gereğince tarafların diğer istinaf taleplerinin incelenmesine yer olmadığına, HMK’nın 373/2. maddesi uyarınca dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan 31,40 TL harcın istek halinde davacıya iadesine, 05/04/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.