Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2018/1645 Esas 2018/4551 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVALILAR : 1-... 2-...

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... ve ... aleyhine 18/04/2008 gününde verilen dilekçe ile trafik kazası nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 14/07/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, trafik kazası sonucu yaralanma nedeniyle uğranılan maddi ve manevi zararın giderilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; müvekkilinin, 29/01/2008 tarihinde davalıların sürücü ve işleteni olduğu 34 AS 451 plaka sayılı aracın çarpması neticesinde hayati tehlike geçirecek şekilde yaralandığını, olayda davalılardan ...’nın tam kusurlu olduğunun Adli Tıp Kurumu Trafik İhtisas Dairesinin raporu ile tespit edilip Küçükçekmece 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2008/1795 esas 2013/625 sayılı kararı ile mahkumiyetine karar verildiğini iddia ederek, müvekkilinin bu olay nedeniyle oluşan maddi ve manevi zararının giderilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalılar; davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuşlardır.
Mahkemece; Adli Tıp Kurumu Trafik İhtisas Dairesinin kusur raporu ile iş gücü kaybına ilişkin alınan hesap raporu benimsenerek, maddi ve manevi tazminat istemlerinin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Olay tarihinde yürürlükte olan Borçlar Kanunu’nun 47. maddesi hükmüne göre; hakimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
./...
-2-

Dosya kapsamından; olay tarihi, olayın oluş şekli, davacının yaralanma derecesi, davalı sürücü ...’nın olayda tam kusurlu olması, tarafların konumu ve yukarıdaki ilkeler gözetildiğinde davacı yararına takdir edilen manevi tazminat miktarı az olup daha yüksek miktarda manevi tazminata hükmedilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) no"lu bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, davacının diğer temyiz itirazlarının (1) no"lu bentte açıklanan nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 29/05/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.