Mahkemesi : Samsun 1. İş Mahkemesi
Tarihi : 11.10.2013
No : 2012/549-2013/540

Davacı, 03.11.2009- 09.05.2011 tarihleri arasında Bağ-Kur sigortalılığının iptali ile bu döneme ilişkin prim borçlarının bulunmadığının tespitini, söz konusu dönem içindeki 01.12.2009- 30.08.2010 ve 14.09.2010- 01.12.2010 arasındaki çalışmalarının 5510 sayılı Yasa"nın 4/a kapsamında geçerli olduğunun tespitini, 01.05.2012 tarihinden itibaren anılan Yasa"nın 4/a kapsamında yaşlılık aylığı almaya hak kazandığının tespitini istemiştir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı Kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi İbrahim Akkurt tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Mahkemece, tefhim olunan kısa kararda "Davanın Kabulü ile 24.09.2013 tarihli bilirkişi raporu göz önüne alınarak, davacının 03.11.2009-09.05.2011 tarihleri arasında zorunlu Bağ-Kur sigortalılığının iptali ile, bu döneme ilişkin davacının herhangi bir prim borcu bulunmadığının tespitine, söz konusu dönem içindeki 01.12.2009 – 30.08.2010 ve 14.09.2010- 01.12.2010 tarihileri arasındaki çalışmalarının zorunlu SSK’lı sigortalılık kapsamında geçerli olduğunun tespitine, 01.05.2012 tarihinden itibaren SSK" ya tabi olarak yaşlılık aylığı bağlanmaya hak kazandığının tespitine" karar verilmiş iken, gerekçeli kararın hüküm fıkrasında ise, yaşlılık aylığı tahsis talebine ilişkin “01.05.2012 tarihinden itibaren SSK" ya tabi olarak yaşlılık aylığı bağlanmaya hak kazandığının tespitine,” şeklindeki kısa kararda yer alan kısımlar yazılmadan hüküm kurulmak suretiyle kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki oluşturulduğu anlaşılmaktadır. Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 297. maddesinde "Hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, mümkünse sıra numarası altında açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir", hükmü öngörülmüştür. Hükümlerin çelişkiden uzak ve infaza elverişli olması kamu düzeniyle ilgilidir.
Tarafların yüzüne karşı tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki bulunduğundan, Yargıtay İçtihadı Büyük Genel Kurulu"nun 10.04.1992 gün ve 1991/7 Esas, 1992/4 Kararı gereğince salt bu husus bozma nedenidir.
Mahkemece, açıklanan maddi ve hukuki olgular üzerinde durulmadan çelişkili şekilde hüküm kurulmuş olması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurum avukatının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazı kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 17.10.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.