Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6678 Esas 2020/4099 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6678
Karar No: 2020/4099
Karar Tarihi: 30.06.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6678 Esas 2020/4099 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, bir yükünü traktör römorkuna yükleyip katılımla birlikte yola çıktı. Ancak traktörün sarsılması sonucu katılım ve yük aşağı düştü ve katılım dört derece kemik kırığı yaşadı. Sanık taksirle yaralama suçundan mahkum edildi ve temyiz edildi. Sanık müdafiinin temyiz itirazları reddedildi ancak taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde failin amacı ve saiki gözetilmemesi nedeniyle hüküm bozuldu ve karar verilmesi gerektiği belirtildi. Kararda belirtilen kanun maddeleri ise TCK'nın 89/1, 89/2-b ve 62/1. maddeleridir.

12. Ceza Dairesi 2019/6678 E. , 2020/4099 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62/1. maddeleri gereğince neticeten mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanın günlük ücret karşılığı sanığa ait balyaları yine sanığa ait traktöre yüklediği, yüklemeden sonra traktöre takılı balya yüklü römorka binerek yükü indirecekleri yere doğru yola çıktıkları, sanığın idaresindeki traktörün sürüş sırasında sarsılması nedeniyle römorktaki katılanın balyalarla birlikte aşağı düşmesi neticesinde, katılanın vücudunda dört derece kemik kırığı meydana gelecek şekilde yaralandığı olayda, asli kusurlu olan sanığın mahkumiyetine ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin katılanın da tedbirsizce davrnadığı, sanığın katılanı uyarıp uyarmadığının araştırılmadığı, zararın somut olarak ortaya konulmadığı, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hüküm fıkrasının 1 nolu bendinin 1.paragrafında yer alan ""sanığın amaç ve saiki" ibarelerinin hükümden çıkartılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.