Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2017/22413 Esas 2019/12100 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Dosya kapsamına göre; sanığın tecavüzüne konu taşınmazların Maliye Hazinesi adına tarla ve taşlık olarak kayıtlı olduğunun anlaşılması karşısında; mahallinde teknik bilirkişiler marifetiyle keşif yapılarak, öteden beri köylünün ortak kullanımına bırakılmış mera, harman yeri, eğrek yeri, yol ve sulak gibi yerlerden olup olmadığı yöreyi iyi bilen tarafsız yerel bilirkişi ve tanıklardan da sorulup kesin biçimde saptandıktan sonra sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre;
2- Sanığın farklı parsellere tecavüzünün aynı suç işleme kararı çerçevesinde temadi ettiği anlaşılmakla, TCK.nın 43. maddesinin uygulanma yeri bulunmadığı gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
3- Sanığa yüklenen suçun kesintisiz suçlardan olması nedeniyle, suç tarihinin hukuki kesintinin gerçekleştiği 26.08.2014 iddianame tarihi olacağı gözetilmeden, gerekçeli karar başlığında 23.05.2014 olarak yazılması,
4- Sanık hakkında hükmedilen adli para cezası 5237 sayılı TCK.nın 52/4 ve 5275 sayılı Yasanın 109. maddesi ve bu maddeye dayanılarak çıkarılan Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Tüzüğün 51. maddelerine aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlar şekilde “mahkememiz kararının kesinleşmesinden itibaren 24 taksitle ödemesine“ karar verilmesi,
5- Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulama maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK.nın 232/6. madde ve fıkrasına muhalefet edilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10.10.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.