Sahte fatura düzenlemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/12136 Esas 2019/2837 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/12136
Karar No: 2019/2837
Karar Tarihi: 19.03.2019

Sahte fatura düzenlemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/12136 Esas 2019/2837 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, 2008 ve 2009 yıllarında sahte fatura düzenlemek suçundan Asliye Ceza Mahkemesi'nde yargılanmış ve mahkumiyet kararı verilmiştir. Sanık müdafii temyiz itirazında bulunarak, mahkemenin takdir ve değerlendirme yetkisi içinde olduğu belirtilen cezanın alt ve üst sınırı arasında temel cezayı belirlerken hukuk kurallarına uygun, yasal ve yeterli gerekçelerin gösterilmesi gerektiği savunulmuştur. Ayrıca, sanık hakkında cezanın üst sınırına yakın tayin edilmesi ile uygulanan kanun maddelerinin Anayasa Mahkemesi kararları ile yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Sonuç olarak, temyiz itirazları kabul edilmiş ve hükümler bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 3/1. maddesi (suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi (iptal edilmiş durumda)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 61. maddesi (hakim somut olayda işlenen suçun kanuni tanımında öngörülen cezanın alt ve üst sınırı arasında temel cezayı belirler)
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359/b-1. madd

11. Ceza Dairesi 2016/12136 E. , 2019/2837 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenlemek
HÜKÜM : Mahkumiyet

Katılan vekilinin 02.02.2015 havale tarihli dilekçesi ile temyiz isteminden vazgeçtiği anlaşılmakla, sanık müdafiinin temyiz istemlerine hasren yapılan incelemede:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak:
1-5237 sayılı TCK"nin 61. maddesi uyarınca hakim somut olayda; suçun işleniş biçimini, suç işlenmesinde kullanılan araçları, suçun işlendiği zaman ve yeri, suç konusunun önem ve değerini, meydana gelen zarar veya tehlikenin ağırlığını, failin kast veya taksire dayalı kusurunun ağırlığını ve failin güttüğü amaç ve saiki göz önünde bulundurarak, işlenen suçun kanuni tanımında öngörülen cezanın alt ve üst sınırı arasında temel cezayı belirler. 5237 sayılı TCK"nin "Adalet ve kanun önünde eşitlik ilkesi" başlıklı 3/1. maddesi uyarınca suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur. Bu itibarla; kanunda öngörülen alt ve üst sınır arasında temel cezayı belirlemek hakimin takdir ve değerlendirme yetkisi içindedir, ancak Anayasanın 141, 5271 sayılı CMK"nin 34, 230 ve 289. maddeleri uyarınca hükümde bu takdirin denetime olanak sağlayacak biçimde, hak ve nesafet kurallarına uygun, dosya içeriği ile uyumlu yasal ve yeterli gerekçesinin gösterilmesi zorunludur. Yasa metinlerdeki ifadelerin tekrarı bu metinlerdeki genel nitelikli ölçütler somut olaya ve failine özgülenmediği müddetçe yeterli bir gerekçe değildir. Bu açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde; 2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme eylemi bakımından 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 359/b-1. maddesinde üç yıldan beş yıla kadar hapis cezası öngörülmüş olup, somut olayın özellikleri gözetilerek TCK"nin 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde alt ve üst sınırlar arasında bir belirleme yapılması gerekirken, TCK"nin 61. maddesinde sayılan cezanın bireyselleştirilmesindeki ölçütler somutlaştırılmadan sanık hakkında orantılılık ilkesine aykırı ve hakkaniyet ölçüleri ile bağdaşmayacak biçimde cezasının üst sınıra yakın tayin edilmesi,
2-5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 Tarih 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 19.03.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.