Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/15403 Esas 2019/12670 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 13/10/2008-15/07/2013 tarihleri arasında en son 3.640,00 TL net ücretle bakım mühendisi olarak çalıştığı, fazla mesai yaptığı halde ücretinin ödemediği, Temmuz ayı 15 günlük ücretinin ödenmediği iddiası ile bu alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalının Cevabının Özeti:
Davalı davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacının aylık ücret alacağının bulunup bulunmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda; işverenin ekonomik kriz nedeniyle ücretlerde ilk ay %40 sonrasında %20 oranında indirim yapılacağına ilişkin teklifinin davacı işçi tarafından kabul edildiğine dair 15/05/2009 tarihli protokol yapıldığı anlaşılmaktadır. Aynı protokol ile talep edenlere indirim miktarı kadar tutarın faizi ile birlikte iade edilmek üzere kredi olarak verileceği belirtilmiştir.
Ekonomik kriz gerekçesi ile indirime gidilmesine rağmen tüm çalışan işçilere indirim miktarı tutarında faizli kredi adı altında ödemeye devam edilmesi önemli bir çelişkidir.
Anılan protokol gereğince yaklaşık 1 yıl boyunca uygulama bu şartlarda devam ettikten sonra sona erdirilmiş, kısa bir süre sonra ise satışların fazlalığından bahisle işçilere prim ödemesi yapılmasına karar verilerek ödenen kredilerin primden mahsubu yapılmış olup, sonuçta reel anlamda işçi ücretinde indirim yapılmadığı gibi primi ödemesi ile işçi lehine bir avantajda sağlanmamıştır.
Yapılan işlem dikkate alındığında davacının ücretinde bir indirim yapılmadığı, kredi adı altında yapılan ödemenin de ücret ödemesi olduğu anlaşıldığından bu ödemelerin borç olduğu kabul edilerek ücret alacağından mahsubu isabetli olmamıştır.
Ödenmediği anlaşılan 2013 yılı Temmuz ayına ait 15 günlük ücret alacağının hüküm altına alınması gerekir iken aksi düşünce ile yazılı şekilde kurulan hüküm hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine 11.06.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.