Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2021/2340 Esas 2022/2314 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi (Ticaret Mahkemesi Sıfatıyla)

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hüküm süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -
Davacı vekili, kooperatif üyesi olan davalının aidat borcunu ödemediğini ileri sürerek, 244,00 TL alacağın işlemiş ve işleyecek faiziyle tahsilini talep etmiş, ıslah yoluyla 1.157,70 TL işlemiş faiz alacağının tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece , davanın kısmen kabulüne dair verilen karara karşı davacı vekilince tavzih isteminde bulunulmuş olup, 21.09.2020 tarihli tavzih kararı ile hükmün tavzihi yoluyla taraflara tanınan haklar ve yüklenen borçlar yolu ile sınırlandırılamayacağı, genişletilemeyeceği,davacı vekilince belirtilen hususun temyiz konusu yapılabileceği, dosyanın 10.02.2016 tarihinde kesinleştiği ve infaz edilmiş olabileceği,hükmün icrası tamamlanıncaya kadar tavzih talebinde bulunulabileceği gerekçesiyle tavzih talebinin reddine karar verilmiştir.
Tavzih kararı, davacı vekilince temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK’nın “Hükmün tavzihi” başlıklı 305. maddesi “ (1)Hüküm yeterince açık değilse veya icrasında tereddüt uyandırıyor yahut birbirine aykırı fıkralar içeriyorsa, icrası tamamlanıncaya kadar taraflardan her biri hükmün açıklanmasını veya tereddüt ya da aykırılığın giderilmesini isteyebilir. (2)Hüküm fıkrasında taraflara tanınan haklar ve yüklenen borçlar, tavzih yolu ile sınırlandırılamaz, genişletilemez ve değiştirilemez” hükmünü içermektedir.
Somut olayda, 18.11.2015 tarihli davanın kısmen kabulüne ilişkin gerekçeli kararının hüküm bölümünün 5. fıkrasında “Karar tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT'ye göre belirlenen 430,26 TL vekalet ücretinin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine” ve 6.fıkrasında “ Reddedilen miktar yönünden karar tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT'ye göre belirlenen 971,47 TL vekalet ücretinin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine” şeklinde olmak üzere iki kez davalıdan vekalet ücreti tahsiline karar verildiği anlaşılmıştır.
Mahkeme kararının vekalet ücretine ilişkin hükmü bu haliyle çelişkili olup infazda tereddüt oluşturduğu ve icra edilemeyeceği açıktır. Yukarıda anılan yasa hükmüne göre hüküm infaz edilene kadar tavzih istenebileceğinden icra kabiliyeti bulunmayan karara karşı tavzih talebinin kabulüne karar verilmesi gerekirken mahkemece tavzih isteminin reddi doğru olmamış ise de yapılan yanlışlığının düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden tavzih kararı kaldırılarak, HUMK.nun 438/7'nci maddesi uyarınca hükmün aşağıda yazılı olduğu şekilde düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, yerel mahkeme kararının hüküm fıkrasının 6. bendinde yer alan 'davalıdan tahsili ile davacıya verilmesi” ibaresi çıkarılarak yerine 'davacıdan tahsili ile davalıya verilmesi' ibaresinin yazılmasına ve kararın düzeltilmiş bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 21.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.