Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/723 Esas 2020/4082 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/723
Karar No: 2020/4082
Karar Tarihi: 29.06.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/723 Esas 2020/4082 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçundan yargılanmış ve mahkeme tarafından beraat ettirilmiştir. Savcı tarafından temyiz edilen hüküm incelenerek, sanığın kusurunun bulunmadığı sonucuna varılması nedeniyle mahkumiyete yeterli kanıt bulunamamış ve sanığın taksiri bulunmadığı için beraatına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- CMK'nın 223/2-c-e maddesi: Kararın temyiz edilmesine yönelik kanun maddesi.
- TCK'nın 89/1 ve 53/6. maddeleri: Sanığın atılı suçu işlediğini kanıtlama ve cezalandırma ile ilgili kanun maddeleri.
- 5271 sayılı CMK'nın 223/2-c maddesi: Beraat kararına ilişkin kanun maddesi.
- 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi: Kararın bozulması için gereken kanun maddesi.
- 1412 sayılı CMUK'un 321. ve 322. maddeleri: Kararın düzeltilmesi için gereken kanun maddeleri.

12. Ceza Dairesi 2020/723 E. , 2020/4082 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK’nın 223/2-c-e maddesi gereğince beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Olay günü saat 14:15 sıralarında, sanık ... sevk ve idaresindeki kamyoneti ile Ankara istikametinden Samsun istikametine seyri sırasında olay mahalline geldiğinde, kendisi ile aynı istikamette seyrine devam eden katılan ...’nun kamyonetine arkadan çarparak, katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanması ile neticelenen olayda; kaza sonrası araçların bulunduğu konumlar gözetildiğinde, aracı Ladik yolu üzerinde bulunan katılanın kaza mahali olan kavşağa geldiğinde ani manevra ile Ladik istikametine döndüğü, olay nedeniyle sanığın kusurunun bulunmadığı anlaşılmakla,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; mahalli Cumhuriyet savcısının kusur durumunun tespiti için yeniden bilirkişi raporu alınması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yüklenen suç açısından sanığın taksirinin bulunmaması nedeniyle 5271 sayılı CMK"nın 223/2-c maddesi gereğince beraatine karar verilmesi gerekirken, sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak, yasal ve yeterli delil elde edilemediğinden bahisle sanık hakkında beraat hükmü kurulması,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 1. paragrafında yer alan, “Sanık ... hakkında taksirle yaralama suçundan TCK"nın 89/1 ve 53/6. maddeleri gereğince açılmış olan kamu davasında sanığın atılı suçu işlediğine ve meydana gelen kazada taksirinin olduğuna dair mahkumiyetine yeter derecede her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil elde edilemediğinden atılı suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması nedeniyle CMK’nın 223/2-c-e maddesi uyarınca BERAATİNE,” cümlesinin hükümden çıkartılarak, yerine “Sanığın, yüklenen suç açısından taksirinin bulunmaması nedeniyle, 5271 sayılı CMK"nın 223/2-c maddesi uyarınca BERAATİNE,” yazılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün; DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.