Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/8017 Esas 2019/11491 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/8017
Karar No: 2019/11491
Karar Tarihi: 08.10.2019

Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/8017 Esas 2019/11491 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçunu işleyen iki suça sürüklenen çocuğun itirazı üzerine verilen kararı inceledi. Mağdurun çelişkili ifadelerine rağmen, suça sürüklenen çocukların üzerlerine atılı suçu işlediklerine dair yeterli delil bulunması sebebiyle mahkumiyet kararı verildi. Ancak, çocuklar hakkında sosyal inceleme raporu düzenlenmeden karar verildiği için ve bazı kanun maddelerinin yanlış uygulanması nedeniyle kararın bozulmasına karar verildi.
Yukarıda bahsedilen kanun maddeleri şunlardır:
- 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu'nun 35. maddesi: Suça sürüklenen çocuklar hakkında sosyal inceleme raporu düzenlenmesi zorunludur.
- Çocuk Koruma Kanunu'nun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmeliğin 20/2-3. maddesi: Suça sürüklenen çocuklar hakkında sosyal inceleme raporu düzenlenmesi zorunludur.
- TCK'nın 103/2, 103/6,43/1. maddeleri: Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçunu düzenler.
- TCK'nın 31/2. maddesi: Ceza miktarında 1/2 oranında indirim yapılmasını öngörür.
- TCK'nın 31/3. maddesi: Belirli yaş gruplarındaki suçlulara ceza miktarında belirli ölçüde indirim uygulanmasını öngörür.
- TCK'nın 62. maddesi: Ceza miktarının 7 yıldan fazla olamayacağı halleri düzenler.

14. Ceza Dairesi 2015/8017 E. , 2019/11491 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Mağdurenin aşamalardaki çelişkili ifadeleri, savunma ile tanık ...’ın olayla ilgili olmayan, anlatımının kararda delil olarak kabul edilmesi ve tüm dosya içeriği nazara alındığında suça sürüklenen çocukların üzerlerine atılı suçu işlediklerine dair cezalandırılmalarına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilerek beraatleri yerine yazılı şekilde mahkumiyetlerine karar verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
Suç tarihinde on iki-on beş yaş grubunda bulunan suça sürüklenen çocuk ... hakkında 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununun 35. maddesi ile Çocuk Koruma Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmeliğin 20/2-3. maddesine göre alınması zorunlu olan sosyal inceleme raporu düzenlettirilmeden yargılamaya devamla yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Suça sürüklenen çocuk ...’ın kayden 03.12.1995 doğumlu olup, suç tarihinin Haziran 2010 olduğunun kabul edilmesi durumunda on iki-on beş yaş aralığında bulunduğu gözetilerek hakkında TCKnın 103/2, 103/6,43/1. maddeleri uyarınca belirlenen 19 yıl hapis cezası üzerinden, aynı Kanunun 31/2. maddesi uyarınca 1/2 oranında indirim yapılarak bulunan 8 yıl 6 ay hapis cezasının aynı maddenin son cümlesindeki düzenleme gereği 7 yıldan fazla olamayacağı ve TCK’nın 62. maddesinin de bu ceza üzerinden tatbiki gerektiği gözetilmeden, suç tarihinde on beş - on sekiz yaş grubunda kabul edilerek yazılı şekilde aynı Kanunun 31/3. maddesi ile uygulama yapılması,
Suç tarihinde on beş-on sekiz yaş grubunda bulunan suça sürüklenen çocuk ... hakkında 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununun 35. maddesi ile Çocuk Koruma Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmeliğin 20/2-3. maddesine göre suça sürüklenen çocuk hakkında sosyal inceleme raporu aldırılmadığı takdirde bunun gerekçesinin kararda gösterilmesi gerekirken, bu hususta herhangi bir değerlendirme yapılmadan hüküm kurulması,

Kanuna aykırı, suça sürüklenen çocuklar ile müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 08.10.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.