Rüşvet alma - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/10553 Esas 2018/7261 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/10553
Karar No: 2018/7261
Karar Tarihi: 11.10.2018

Rüşvet alma - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/10553 Esas 2018/7261 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, görevinin gerektirdiği şekilde davranmayarak rüşvet almak suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, suça konu olan nüfus cüzdanının tedarik edilmesi sırasında rüşvet alındığına dair herhangi bir delil bulunmamıştır. Bu nedenle suçun, sanığın göreviyle ilgili çıkar sağlama suçu niteliği taşıdığı belirtilmiştir. Sanığın suçu bu şekilde işlemesi, 5237 sayılı TCK'nın 257/3. maddesinde düzenlenen suçu oluşturmaktadır. Ancak, 6086 sayılı Yasa ile TCK'nın bu maddesi değiştirildiğinden, sanığın suçunun bu değişiklikten önceki haliyle cezası 8 yıl asli zamanaşımına tabi tutulmuştur. Suç tarihi ile inceleme tarihi arasında ilaveli zamanaşımı süresinin dolması nedeniyle karar bozulmuş ve kamu davası zamanaşımı nedeniyle düşmüştür. Kanun maddeleri: 5237 sayılı TCK'nın 257/3, 6086 sayılı Yasa, 5320 sayılı Kanun'un 8/1, CMUK'un 321 ve 322/1, 5271 sayılı CMK'nın 223/8.

5. Ceza Dairesi 2014/10553 E. , 2018/7261 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Rüşvet alma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Suç tarihinde... Nüfus Müdürlüğünde memur olarak görev yapan sanığın, başvuru anında yurtdışında bulunan ve dosyası tefrik edilen sanık... adına 28/03/2006 tarihinde nüfus cüzdanı düzenlemek suretiyle rüşvet alma suçunu işlediği iddiasıyla yapılan yargılamada bahse konu suçtan mahkumiyetine karar verilmiş ise de; sanık ..."in hazırlık aşamasında istinabe yoluyla alınan beyanındaki, suça konu nüfus cüzdanını 300 Euro karşılığında tanımadığı bir kişi aracılığıyla tedarik ettiğine, belgeyi kimin düzenlediğini bilmediğine yönelik anlatımı ve taraflar arasında işin yapılmasından önce veya yapılması sırasında rüşvet anlaşması yapıldığına dair delil bulunmaması karşısında, oluşu kabul edilen eyleminin lehine bulunan 5237 sayılı TCK"nın 257/3. maddesinde düzenlenen görevinin gereklerine uygun davranmak için çıkar sağlama suçu niteliğinde olduğu, 19/12/2010 tarihinde yürürlüğe giren 6086 sayılı Yasa ile TCK’nın 257/3. maddesinde değişiklik yapıldığı, sanığın üzerine atılı bu suçun 6086 sayılı Yasayla yapılan değişiklikten önceki haliyle 5237 sayılı TCK"nın 257/3-1. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırı itibarıyla aynı Kanunun 66/1-e maddesinde belirtilen 8 yıllık asli ve 12 yıllık ilaveli zamanaşımına tabi olduğu, suç tarihi olan 28/03/2006 ile inceleme günü arasında ilaveli dava zamanaşımı süresinin gerçekleştiği anlaşıldığından, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 11/10/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.