Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6827 Esas 2020/4077 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6827
Karar No: 2020/4077
Karar Tarihi: 29.06.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6827 Esas 2020/4077 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, TCK’nın 89/1, 62, 52/1-2, 52/4 maddeleri gereği sanığı taksirle yaralama suçundan mahkum etmiştir. Mağdur vekili tarafından temyiz edilen karar üzerine, şikayetçinin katılma istemi hakkında karar verilmeyenler sıfatıyla hükmü temyiz hakkının olduğu kabul edilmiştir. Taksirle yaralanması nedeniyle suçtan zarar görmüş olan ve hükmü temyiz etmek suretiyle katılma iradesini ortaya koyan şikayetçinin davaya katılması kabul edilmiştir. Yargılamaya, delillere, kanaat ve takdire uygun olarak oluşan karara göre, sanığın taksirle yaralama suçundan verilen 2.000 TL adli para cezası kesin nitelikte olup, suç vasfına ilişkin herhangi bir temyiz istemi de bulunmadığından mağdur vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- TCK’nın 89/1 maddesi: Kusurlu davranış sonucu bir kişinin öldürülmesi suçu
- TCK’nın 62 maddesi: Ceza indirimi
- TCK’nın 52/1-2 maddeleri: Taksirle yaralama suçu
- TCK’nın 52/4 maddesi: Taksirle suç işlemenin cezası

12. Ceza Dairesi 2019/6827 E. , 2020/4077 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 62, 52/1-2, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, mağdur vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılma isteminde bulunmasına rağmen, bu konuda herhangi bir karar verilmeyen şikayetçinin, 5271 sayılı CMK"nın 260. maddesi uyarınca katılma istemi hakkında karar verilmeyenler sıfatıyla hükmü temyiz hakkının bulunduğu, taksirle yaralanması nedeniyle suçtan doğrudan zarar gördüğü anlaşılan ve hükmü temyiz etmek suretiyle katılma iradesini ortaya koyan şikayetçinin 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesi uyarınca davaya katılmasına, vekili Avukat ...’in de katılan vekili olarak kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre,
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL"ye kadar (2000 TL. Dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ila 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL. Dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, sanık hakkında taksirle yaralama suçundan 10.11.2015 tarihinde verilen 2.000 TL adli para cezasından ibaret mahkumiyet hükmüne karşı suç vasfına ilişkin herhangi bir temyiz istemi de bulunmadığından katılan vekilinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE; 29.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.