Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2020/383 Esas 2020/3265 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/383
Karar No: 2020/3265

Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2020/383 Esas 2020/3265 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkum edilmiştir. Ancak, sanığın ceza infaz kurumunda olmasına rağmen kanun yollarına başvurma yöntemi usulünce gösterilmemiş ve karar sanığa usulsüz bir şekilde tebliğ edilmiştir. Bu nedenle, temyiz istemi kabul edilmiştir. Sanık hakkında açılan kamu davaları, zamanaşımı nedeniyle düşürülmüştür.
Kanun maddeleri:
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu (CMK) - 291/1. fıkra, 263. madde, 232/6. fıkra
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu (TCK) - 142/1-b, 116/1., 66/1-e
- 5320 sayılı Kanun - 8/1. madde
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu (CMUK) - 322. madde, 223/8. madde

17. Ceza Dairesi 2020/383 E. , 2020/3265 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
5271 sayılı CMK’nin 291/1. fıkrasında temyiz istemi ve süresine ilişkin düzenlemede, "Tutuklu bulunan sanık hakkında 263. madde hükmü saklıdır" hükmü, CMK’nin 263. maddesinde ise "Tutuklu bulunan şüpheli veya sanık, zabıt kâtibine veya tutuklu bulunduğu ceza infaz kurumu ve tutukevi müdürüne beyanda bulunmak suretiyle veya bu hususta bir dilekçe vererek kanun yollarına başvurabilir." hükmünün yer alması, yine CMK’nin 232/6. fıkrasında "Hüküm fıkrasında, 223. maddeye göre verilen kararın ne olduğunun, uygulanan kanun maddelerinin, verilen ceza miktarının, kanun yollarına başvurma ve tazminat isteme olanağının bulunup bulunmadığının, başvuru olanağı varsa süresi ve merciinin tereddüde yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesi gerekir." şeklindeki düzenlemeler karşısında ceza infaz kurumunda bulunan sanığa yukarıdaki maddeler çerçevesinde CMK’nin 263. maddesinde gösterilen usul ile de temyiz başvurusunda bulunabileceğinin hatırlatılmaması ve yine yokluğunda verilen kararın cezaevinde bulunan sanığa tebliği gerekirken bilinen son adresine tebliğ edilmesi nedeniyle anılan tebligatın usulsüz olduğu anlaşılmakla; kanun yollarına başvuru yönteminin usulünce gösterilmemesi ve usulsüz tebligat nedeniyle sanığın temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığın eylemlerine uyan 5237 sayılı TCK"nin 142/1-b ve 116/1. maddelerinde tanımlanan hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarının gerektirdiği cezaların türleri ve üst sınırlarına göre, aynı Yasa"nın 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık asli dava zamanaşımı süresinin, zamanaşımını son kesen neden olan sanık hakkında mahkumiyet hükmünün kurulduğu 19/01/2010 gününden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’nın temyiz nedeni bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkında açılan kamu davalarının 5271 sayılı CMK"nin 223/8. maddesi uyarınca zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 03/03/2020 günü oy birliğiyle karar verildi.