Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6828 Esas 2020/4070 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6828
Karar No: 2020/4070
Karar Tarihi: 29.06.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6828 Esas 2020/4070 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkum edildiği bir davada, sanıkların temyiz başvuruları değerlendirildi. Sanıklardan birinin herhangi bir sebebe dayanmayan, diğer sanığın ise dikkatsizlik nedeniyle suça sebebiyet verdiği kabul edildi. Mahkeme, TCK'nın 89/1, 2-b, 50/1-a, 52/2-4 maddelerine göre her bir sanık hakkında ayrı ayrı hüküm verildiğini belirtti. Ancak, hapis cezasının adli para cezasına çevrilemeyeceği konusunun göz ardı edildiği belirtildi. Kararda belirtilen kanun maddeleri şöyle: TCK'nın 89/1, 2-b, 50/1-a, 52/2-4 maddeleri ve CMK'nın 231. maddesi.

12. Ceza Dairesi 2019/6828 E. , 2020/4070 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Her bir sanık hakkında TCK’nın 89/1, 2-b, 50/1-a, 52/2-4 maddeleri uyarınca ayrı ayrı mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanıklar tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Olay tarihinde katılan ..."ın işçi olarak çalıştığı, sanık ..."ün şantiye şefi olduğu Tosunlar İnşaat adlı işletmeye ait Kırıkkale Merkez Yahşihan İlçesi Erenler Mahallesinde yer alan inşaatta yerden yaklaşık bir metre yükseklikteki iskeleye çıktığı sırada, sanık ..."nin kullandığı yük asansörü kovasının katılana çarpıp yere düşmesine ve katılanın hayati fonksiyonları ağır derecede etkileyecek nitelikte kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmasına sebep olduğu olayda; mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
TCK"nın 89/1. maddesinde hapis cezası ile adli para cezasının seçenek yaptırım olarak öngörüldüğü, uygulama yapılırken hürriyeti bağlayıcı cezanın tercih edilmiş olması nedeniyle, aynı Kanunun 50/2. maddesi hükmü uyarınca hapis cezasının adli para cezasına çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık Kapalan Nartgün’ün herhangi bir sebebe dayanmayan; sanık ...’nin ise; CMK’nın 231. maddesinde tanımlı müessesenin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 29.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.