Kasten öldürmeye teşebbüs etmek - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2019/904 Esas 2019/2139 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/904
Karar No: 2019/2139
Karar Tarihi: 09.04.2019

Kasten öldürmeye teşebbüs etmek - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2019/904 Esas 2019/2139 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ceza Dairesi tarafından 2019/904 E. ve 2019/2139 K. sayılı kararında, sanık hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan 9 yıl 2 ay hapis cezası ve hak yoksunluğu cezası verildiği, istinaf başvurusunun ise reddedildiği belirtilmektedir. Sanığın temyiz isteminin reddine karar verildiği ve katılan Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı vekilinin takdiri indirim hükmünün uygulama yeri bulunmadığına ilişkin temyiz başvurularının ise reddedildiği ifade edilmektedir. Kararda kullanılan kanun maddeleri ise şu şekildedir: TCK'nın 81, 35, 62, 53, 5271 sayılı CMK'nin 302/1 ve 304/1 maddeleri.

1. Ceza Dairesi 2019/904 E. , 2019/2139 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs etmek
HÜKÜM : TCK"nin 81, 35, 62, 53. maddeleri uyarınca 9 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluğuna ilişkin, Burhaniye Ağır Ceza Mahkemesinin 05/12/2017 tarihli ve 2017/436-323 sayılı kararına yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Sanık ... müdafiinin yokluğunda 02/03/2018 günü verilen kararın müdafii tarafından yasal süre içerisinde temyiz dilekçesi verildiği ancak daha sonra sanığın cezaevinden gönderdiği 03/09/2018 ve 20/07/2018 tarihli dilekçeleri ile dosyasının onaylanmasına ilişkin isteminin, Dairemizce de benimsenen Ceza Genel Kurulunun 05/02/2008 gün ve 2008/1-9-15 sayılı kararı uyarınca, cezanın onanması isteği, temyiz isteminden vazgeçme niteliği taşıdığından, sanık müdafiininin temyiz isteminin CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE karar verilmiştir.
Sanık hakkında mağdur ..."ya yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik katılan Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 02/03/2018 gün ve 2018/661 esas, 2018/521 sayılı kararında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, katılan Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı vekilinin takdiri indirim hükmünün uygulama yeri bulunmadığına ilişkin yerinde görülmeyen temyiz başvurularının tebliğnamedeki düşünce gibi 5271 sayılı CMK"nin 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE, aynı Kanunun 304/1. maddesi uyarınca dosyanın Burhaniye Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilamının bir örneğinin ise İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1.Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Bassavcılığına TEVDİİNE, 09/04/2019 gününde oy birliği ile karar verildi.