MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 1. FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 1. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 12/07/2018 tarih ve 2018/106-2018/264 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının yurt dışı TSE belgesi bulunmadığı halde Çin"den ithal etmek istediği ürünlere ait ambalajlar üzerinde TSE markasını, logosunu ve TS standart numaralarını haksız yere kullandığının gümrükte yapılan kontroller neticesinde tespit edildiğini, TSE Ürün Belgelendirme Yönergesi ve TSE Yurtdışı Ücret Çizelgesi doğrultusunda 18.880.- TL maddi ve 94.400.- TL manevi tazminat haklarının doğduğunu ileri sürerek TSE markasına tecavüzün önlenmesini, 18.880.- TL maddi, 94.400.- TL manevi tazminatın eylem tarihinden itibaren kamu alacaklarına uygulanan faizi ile birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin ithalatçı firmaya TSE markalı ambalajları kullanma hususunda talimat vermediğini, amabalajların müvekkiline ait olmadığını, ürünlerin bu şekilde geldiğinin anlaşılması üzerine menşei ülkeye iade edildiğini, bu olayla ilgili olarak TSE"ye 9.440.- TL ödendiğini, mahrecine iade edilen ürünler için manevi tazminat istenemeyeceğini, yönergenin müvekkilinin bağlamadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama, iddia, savunma ve dosya kapsamına göre; hükmün markaya tecavüzün tespit ve men" i ile maddi ve manevi tazminata ilişkin kısmı yönünden Yargıtay 11. Hukuk Dairesi"nin 2015/8086 E., 2016/2749 K. ve 14.03.2016 tarihli ilamı ile kesinleştiği ve davacı yararına usuli kazanılmış hak doğurduğu, TSE marka ve logosunun ürün ambalajları (kutuları ) üzerinde kullanıldığı, davacı tarafın ürün ambalajlarının iade edildiğine dair delil sunmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, davalının markaya tecavüzünün tespiti ve men" ine, davalının yurt dışından ithal ettiği üzerinde TSE markasının kullanıldığı ürün ambalajlarına el konulmasına, karar kesinleştiğinde imhasına, 18.800,00 TL maddi tazminat ve 10.000,00 TL manevi tazminatın 17.06.2009 tarihinden itibaren işleyecek değişen oranlarda avans faizi ile davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin talebin reddine ve kabul edilen markaya tecavüzün tespiti, maddi tazminat ve manevi tazminat davaları yönünden ayrı ayrı davacı lehine karar tarihinde yürürlükte olan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre vekalet ücretine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-)Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-) Dava, TSE markasına yapılan tecavüzün önlenmesi ile maddi ve manevi tazminat istemlerine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile markaya tecavüzün tespit ve men’ine, davalının yurt dışından ithal ettiği üzerinde TSE markasının kullanıldığı ürün ambalajlarına el konulmasına, imhasına ve 18.800,00 TL maddi, 10.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Ancak, davalının ibraz ettiği gümrük belgeleri üzerinde mahrece iade yazısı bulunmakta olup bu durumda ürünlerin içine konulan kutu ile beraber iade edilip edilmediği hususunun üzerinde durulması ve sonucuna göre karar verilmesi gerektiğinden hükmün davalı yararına bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 18/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.