MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 11/07/2017 tarih ve 2016/260 E- 2017/319 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 10/05/2018 tarih ve 2017/1649 E- 2018/509 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkili şirketin "NG" asıl unsurlu çok sayıda tanınmış markanın sahibi olduğunu, davalı şirketin ise bu markalar ile karıştırma ihtimali bulunacak derecede benzer olan 2014/81001 sayılı “NG NUR GROUP COMPANY FOREİGN TRADE FACADE SYSTEM” ibareli marka başvurusunda bulunduğunu, müvekkilince söz konusu başvuruya yapılan itirazın Kurum tarafından nihai olarak reddedildiğini, oysa müvekkili markaları ile dava konusu başvurusu arasında iltibasa yol açacak düzeyde benzerliğin bulunduğunu, başvurunun müvekkili markasının serisi olarak algılanacağını, öte yandan 556 sayılı KHK"nın 8/4. maddesi uyarınca da başvurunun tescilinin mümkün olmadığını, davalı şirketin marka başvurusunun kötüniyetli olduğunu ileri sürerek, YİDK"in 2016-M-4502 sayılı kararının iptaline, tescili halinde markanın hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPMK vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu, dava konusu başvuru ile davacı markaları arasında iltibasa yol açacak düzeyde bir benzerlik bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, bir bütün olarak değerlendirildiğinde müvekkili şirketin başvurusuna konu ibare ile davacının itirazına mesnet markalar arasında iltibasa yol açacak düzeyde bir benzerliğin olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve dosya kapsamına göre; dava konusu “NG NUR GROUP COMPANY FOREİGN TRADE FACADE SYSTEM” ibareli başvuru ile davacının “NG” asıl unsurlu seri markaları arasında benzerlik ve iltibas riskinin bulunmadığı, 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi koşullarının somut olayda oluşmadığı, davacı markalarının tanınmış olduklarının ispat edilemediği, davalının kötüniyetli olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi"nce; davalı şirketin başvurusu kapsamında bulunan 06, 35, 37 ve 39. sınıftaki mal ve hizmetlerin tamamının davacının itirazına mesnet markaların kapsamlarında aynen yer aldığı, davalı marka başvurusunun standart karekterle yazılmış "NG NUR GROUP COMPANY FOREIGN TRADE FACADE SYSTEM+Şekil" ibaresinden oluştuğu, "NUR GROUP" ibaresinin davalı şirketin ticaret unvanında da yer aldığı, başvurudaki diğer unsurlar da tanımlayıcı nitelik taşıdığından başvurunun asli ve ayırt edici unsurunun"NG" harflerinden oluştuğu, davacının itirazına mesnet markalarında da asli unsuru oluşturan ibarenin "NG" olduğu, bu markalarda yer alan ve tanımlayıcı nitelik taşıyan diğer ibarelerin ayırt ediciliğe herhangi bir katkıları bulunmadığı, başvuru konusu ibare ile davacının itirazına mesnet markalar arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında ortalama alıcılar nezdinde görsel, işitsel ve anlamsal olarak bıraktıkları genel izlenim itibariyle ilişkilendirilme ihtimalini de içerecek şekilde iltibas tehlikesinin bulunduğu, davacının "NG" asıl unsurlu çok sayıda seri markası olup tescili halinde başvuru konusu ibare de tüketiciler davacının seri markalarından birisi olarak algılanacağı, 556 sayılı KHK"nın 8/4. maddesi koşullarının gerçekleşip gerçekleşmediğini tartışmanın sonuca bir etkisi bulunmadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile HMK"nın 353/1-b-2. maddesi gereğince ilk derece mahkemesi kararın kaldırılmasına, davanın kabulü ile davalı TPMK YİDK"nın 2016-M-4502 sayılı kararının iptaline, davalı şirket adına tescilli 2014/81001 sayılı markanın hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine karar verilmiştir.
Kararı, davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalılar vekillerinin temyiz istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, istek halinde aşağıda yazılı 27,40 TL harcın temyiz eden davalılara iadesine, 18/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.