Danıştay İdare Dava Daireleri Kurulu 2020/1538 Esas 2021/2609 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
İDARİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No : 2020/1538
Karar No : 2021/2609

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : ...Elektrik Perakende Satış A.Ş.
VEKİLİ : Av. ...

KARŞI TARAF (DAVALI) : ...Kurumu
VEKİLİ : Av. ...

İSTEMİN KONUSU : Danıştay Onüçüncü Dairesinin 22/10/2019 tarih ve E:2016/1736, K:2019/3196 sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: 30/12/2015 tarih ve 29578 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Perakende Enerji Satış Fiyatlarının Düzenlenmesi Hakkında Tebliğ'in 8. maddesinin ikinci fıkrası ile 10. maddesinin dördüncü fıkrasının (ç) bendinin iptaline karar verilmesi istenilmiştir.
Daire kararının özeti: Danıştay Onüçüncü Dairesinin 22/10/2019 tarih ve E:2016/1736, K:2019/3196 sayılı kararıyla;
Davacı şirketin Bolu, Düzce ve Sakarya illerinde görevli tedarik şirketi olarak parekende elektrik satışı yaptığı;
Kurulun ...tarih ve ...sayılı kararı ile, elektrik piyasasında faaliyet gösteren dağıtım şirketleri ve görevli tedarik şirketlerinin gelir/tarife düzenlemelerine esas parametlerin geçerli olacağı III. Uygulama Döneminin 01/01/2016-31/12/2020 olarak belirlendiği;
Davacı şirketin, III. Uygulama Döneminde uygulanacak 30/12/2015 tarih ve 29578 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Perakende Enerji Satış Fiyatlarının Düzenlenmesi Hakkında Tebliğ'in 8. maddesinin ikinci fıkrası ile 10. maddesinin dördüncü fıkrasının (ç) bendinin değiştirilmesi istemiyle ...tarih ve ...sayılı yazıyla Kurula başvurduğu, ...tarih ve ...sayılı cevabi yazıda başvurunun Kurul tarafından değerlendirileceğinin bildirilmesi üzerine davacı şirketin bahse konu yazıyla başvuruya kesin bir cevap verilmediğinden bahisle istemin reddedilmiş olduğu gerekçesiyle dava açtığı,
Davalı idarenin davanın süre aşımı nedeniyle reddi gerektiği yönündeki iddiasıyla ilgili olarak, davada süre aşımı bulunmadığı belirtilerek;
6446 sayılı Elektrik Piyasası Kanunu'nun "Toptan ve perakende satış faaliyetleri" başlıklı 10. maddesi, anılan Kanun’a dayanılarak hazırlanan Elektrik Piyasası Tarifeler Yönetmeliği’nin 13/12/2016 tarih ve 29917 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Yönetmelik ile değişik “Parekende Satış Tarifesi” başlıklı 10. maddesinin 2. fıkrası ile dava konusu Tebliğ düzenlemelerine yer verilerek;
Perakende Enerji Satış Fiyatlarının Düzenlenmesi Hakkında Tebliğ'in 8. maddesinin ikinci fıkrasında, işletme giderlerinin %7 ile sınırlandırılmasının, "mevzuata, hukukî güvenliğe, eşitlik ve kazanılmış hakların korunması ilkelerine" aykırı olduğu yönündeki iddiasına ilişkin olarak;
Uyuşmazlıkta düzenleyici işlem niteliğinde olan Tebliğ'in anılan hükümlerinin ilgililer için kural olarak kazanılmış hak doğurmasının söz konusu olamayacağı anlaşıldığından, hukukî güvenlik ve kazanılmış hakların korunması ilkelerine aykırı bir yönü olmadığı;
Öte yandan, davalı idarenin yerine getirdiği regülasyon işlevi göz önüne alındığında, dağıtım sistemi gelirinin düzenlenmesi amacıyla yürütülen gelir tespiti ve tarife çalışmaları kapsamında, dağıtım şirketlerinin gider ve gelirlerinin hangi gider ve gelir unsurlarından oluşacağını belirleme, dağıtım şirketlerinin tarifelere ilişkin fiyatlandırma esaslarını belirleme konusunda düzenleme yetkisi bulunduğu noktasında duraksama bulunmadığı;
Bu kapsamda, davalı idarenin piyasa izleme faaliyeti çerçevesinde şirketlerin 2013-2014 yıllarına ait dağıtım sistemi gelirinin ve giderlerine yönelik veri analizi ile elde ettiği oranları karşılaştırarak %7'lik orana ulaştığı bu şekilde dağıtım şirketlerinin bazı giderlerinin faaliyet ile doğrudan ilişkili ancak sınırlı tutulmasında verimliliğin özendirilmesinin amaçlandığının anlaşıldığı;
Bu durumda, Tebliğ'in anılan kuralının hukuka aykırılık içermediği, bu hâliyle orantılı olduğu sonucuna varıldığı;
Perakende Enerji Satış Fiyatlarının Düzenlenmesi Hakkında Tebliğ'in 10. maddesinin dördüncü fıkrasının (ç) bendi yönünden; anılan düzenlemenin 05/01/2017 tarih ve 29939 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Tebliğ ile değiştirildiği, bu nedenle bu kısım yönünden davanın konusunun kalmadığı anlaşıldığından, anılan kuralın esasının incelenmesine gerek bulunmadığı gerekçesiyle,
Dava konusu Tebliğ’in 8. maddesinin ikinci fıkrası yönünden davanın reddine, 10. maddesinin dördüncü fıkrasının (ç) bendi yönünden karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından; Dairece eksik inceleme yapıldığı ve Daire kararının gerekçesinin hatalı olduğu, kararda dağıtım şirketleri ile ilgili değerlendirmelerde bulunulduğu, oysa kendilerinin dağıtım şirketi değil, görevli tedarik şirketi olduğu, dolayısıyla görevli tedarik şirketlerine ilişkin mevzuat, talimat ve uygulamalara göre değerlendirme yapılması gerektiği, dava konusu değişikliklerin mali yapılarını olumsuz etkilediği, düzenlemenin üst hukuk normlarında da dayanağının bulunmadığı, analiz için kullanılan yöntemin ve %7 oranının gerekçesinin davalı idarece açıklanamadığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davalı idare tarafından, savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve hukuka uygun olan Daire kararının gerekçeli olarak onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE:

İLGİLİ MEVZUAT :
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun "Temyiz incelemesi üzerine verilecek kararlar" başlıklı 49. maddesinin 1. fıkrasında, temyiz incelemesi sonunda Danıştayın, kararı hukuka uygun bulursa onayacağı, kararın sonucu hukuka uygun olmakla birlikte gösterilen gerekçeyi doğru bulmaz veya eksik bulursa, kararı, gerekçesini değiştirerek onayacağı; kararda yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmayan maddi hatalar ile düzeltilmesi mümkün eksiklik veya yanlışlıklar varsa kararı düzelterek onayacağı hükmü yer almaktadır.

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Davacı şirketin temyiz dilekçesinde yer alan, Daire kararında dağıtım şirketleri ile ilgili değerlendirmelerde bulunulduğu ancak, dağıtım şirketi değil, görevli tedarik şirketi oldukları, dolayısıyla görevli tedarik şirketlerine ilişkin mevzuat, talimat ve uygulamalara göre değerlendirme yapılması gerektiği yönündeki iddiayla ilgili olarak;
Temyize konu Daire kararında; davalı idarenin yerine getirdiği regülasyon işlevi göz önüne alındığında, dağıtım sistemi gelirinin düzenlenmesi amacıyla yürütülen gelir tespiti ve tarife çalışmaları kapsamında, dağıtım şirketlerinin gider ve gelirlerinin hangi gider ve gelir unsurlarından oluşacağını belirleme, dağıtım şirketlerinin tarifelere ilişkin fiyatlandırma esaslarını belirleme konusunda düzenleme yetkisi bulunduğu noktasında duraksama bulunmadığı, bu kapsamda, davalı idarenin piyasa izleme faaliyeti çerçevesinde şirketlerin 2013-2014 yıllarına ait dağıtım sistemi gelirinin ve giderlerine yönelik veri analizi ile elde ettiği oranları karşılaştırarak %7'lik orana ulaştığı bu şekilde dağıtım şirketlerinin bazı giderlerinin faaliyet ile doğrudan ilişkili ancak sınırlı tutulmasında verimliliğin özendirilmesinin amaçlandığının anlaşıldığı değerlendirmesine yer verildiği görülmektedir.
Daire kararının "İlgili Mevzuat" kısmında da belirtildiği üzere, 6446 sayılı Elektrik Piyasası Kanunu'nun "Toptan ve perakende satış faaliyetleri" başlıklı 10. maddesinin 4. fıkrasında, dağıtım şirketi tarafından yürütülmekte olan perakende satış faaliyetinin, görevli tedarik şirketi tarafından yerine getirileceği, görevli tedarik şirketinin, ilgili dağıtım bölgesinde bulunan serbest tüketici olmayan tüketicilere Kurul tarafından onaylanan perakende satış tarifeleri üzerinden elektrik enerjisi satışı yapacağı hükme bağlanmış;
Anılan Kanun'un "Tarifeler ve tüketicilerin desteklenmesi" başlıklı 17. maddesinde, bu Kanun kapsamında düzenlenen ve bir sonraki dönem uygulanması önerilen tarifelerin, ilgili tüzel kişi tarafından, Kurul tarafından belirlenecek usul ve esaslara göre hazırlanacağı ve onaylanmak üzere Kuruma sunulacağı, Kurulun, mevzuat çerçevesinde uygun bulmadığı tarife tekliflerinin revize edilmesini isteyeceği veya gerekmesi hâlinde resen revize ederek onaylayacağı, ilgili tüzel kişilerin Kurul tarafından onaylanan tarifeleri uygulamakla yükümlü olduğu hükmü getirilmiş;
Elektrik Piyasası Tarifeler Yönetmeliği'nin "Perakende satış tarifesi" başlıklı 10. maddesinde; perakende satış tarifesinin, görevli tedarik şirketleri tarafından serbest olmayan tüketicilere yapılan elektrik enerjisi ve/veya kapasite satışı için eşit taraflar arasında ayrım gözetmeksizin uygulanacak perakende satış fiyatı ile tarifenin uygulanmasına ilişkin hüküm ve şartlardan oluşacağı, perakende satış fiyatının; ilgili görevli tedarik şirketi için belirlenen verimlilik hedefine ulaşılması ölçüsünde ve faaliyetin sürdürülebilmesi için makul bir getiri elde edilmesine izin verilecek şekilde; enerji tedarik maliyeti, faturalama ve tüketici hizmetleri maliyeti, perakende satış hizmeti maliyeti gibi perakende satış faaliyetinin yürütülmesi kapsamındaki tüm maliyet ve hizmetler dikkate alınarak belirleneceği; perakende satış tarifesinin, konu ile ilgili olarak Kurum tarafından çıkarılan tebliğ kapsamında düzenleneceği; perakende satış tarifesinin uygulanmasına ilişkin usul ve esasların görevli tedarik şirketlerinin önerileri de değerlendirilerek Kurul tarafından belirleneceği kuralı yer almıştır.
Bu bağlamda, davalı Enerji Piyasası Düzenleme Kurumunun, dağıtım şirketlerinin yanı sıra görevli tedarik şirketlerinin de gider ve gelirlerinin hangi gider ve gelir unsurlarından oluşacağını belirleme, görevli tedarik şirketlerinin tarifelere ilişkin fiyatlandırma esaslarını belirleme konusunda düzenleme yetkisi bulunduğu açıktır.
Diğer yandan, dava dosyası içeriğinde yer alan bilgi ve belgelerden, %7'lik oranın, 21 görevli tedarik şirketinin 2013-2014 rakamlarının analizi ile elde edildiği anlaşılmaktadır.
Bu durumda, davanın reddi yolundaki Daire kararında sonucu itibarıyla hukuka aykırılık bulunmamaktadır.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin reddine,
2.Davanın reddine ilişkin Danıştay Onüçüncü Dairesinin temyize konu 22/10/2019 tarih ve E:2016/1736, K:2019/3196 sayılı kararının, yukarıda belirtilen gerekçeyle ONANMASINA,
3. 24/11/2021 tarihinde, oybirliği ile kesin olarak karar verildi.